VU Magazine 1991 - pagina 445

Eindhovense ingenieur Roland Mathijssen testte uit of je die extra informatie via het tastorgaan kunt geven. Hij ontwikkelde en testte een apparaatje dat op de vingertop van de dove wordt geplaatst. "Beweegbare staafjes geven via de huid informatie over de toonhoogte of de formantfrequentie samen met de energieinhoud van een geluidssignaal", staat in het persbericht. Er wordt niet uitgelegd hoe die informatie dan omgezet wordt in voor de dove begrijpelijke taal. Maar duidelijk is dat een

dove vijf tot tien uur nodig heeft om te leren die trilHngen op zijn huid te vertalen in informatie over klanken. Na die trainingsperiode halen doven ge-

middeld vijftig procent meer informatie uit het Hplezen. Het persbericht meldt no^ dat er een doventolk aanwezig zal zijn bij de pro-

motie van Mathijssen. Het was toepasselijker geweest om de dove aanwezigen van te voren een training met het nieuwe apparaatje te geven. Of heeft Mathijssen een baard?

Zwart gedrag Surinamers worden door de pohtie eerder verdacht gevonden dan blanke Nederlanders. Hoe komt dat, vroeg de sociaal psycholoog/iWerZ Vrij zich af Komt het door hun huidskleur of door hun non-verbale gedrag? Een voor-experiment toonde aan dat Surinamers zich anders gedragen dan Nederlanders. Stiekem filmde de onderzoeker Nederlandse en Surinaamse verdachten tijdens een politieverhoor. Surinamers kijken vaker van de pohtieagent weg, ze glimlachen en lachen vaker, ze spreken langzamer en hakkelen meer, ze maken meer gebaren en bewegingen met hun lichaam en ze spreken met een hogere stem. De onderzoeker noemt dit een zwarte presentatiestijl. Hij organiseerde vijf experimenten met professionele acteurs. De proefpersonen, zwarte en witte politieagenten, moesten beoordelen welke acteur het meest verdacht overkwam. Voor Nederlandse politieagenten maakt niet de zwarte huidskleur iemand verdacht, maar de zwarte presentatiestijl. Wat ook opviel: als een acteur met een zwarte huidskleur keurig gekleed was vonden de witte agenten hem zeer onschuldig overkomen. Surinaamse agenten vonden 'zwart gedrag' ook snel verdacht, vooral als zij zelf behoorlijk vernederlandst Illustratie: waren. Aad Meijer

VU-MAGAZINE—NOVEMBER 1991

39

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Terug naar resultaten Printen