VU Magazine 1992 - pagina 470

op de landkaart van Griekenland? Inderdaad, maar dat komt doordat de Keltische verzen van Homerus omstreeks achthonderd voor Christus m het Grieks werden vertaald en op schrift gesteld; de Grieken adopteerden ze als nationaal epos en verbonden de dierbare namen eruit aan eilanden, kapen en steden in de Middellandse Zee. Dat is, zegt Wilkens, niet vreemder dan Nieuvi^wereldse namen als Harlem en Brooklyn, die nog aan het Nederlandse Haarlem en Breukelen herinneren. In de dertig jaar waarin Wilkens dit allemaal uitzocht, las hij veel, maar trok hij er ook regelmatig met zijn vrouw op uit om te kijken of de havens en stranden van Cadiz (Ithaka) en Walcheren (de Hades) voldeden aan de beschrijvingen in de Odyssee. Voorts zal hij het werk van zijn voorgangers gespeld hebben, want hoe opzienbarend ook, origineel is de theorie van Wilkens niet. Ook Ernst Gideon (1973) en de Belgen Theophile Cailleux (1878) en Charles De Grave (1806) maakten van Homerus een Kelt. Vrijwel alle belangrijke punten uit 'Waar eens Troje lag', tot aan de vernuftige argumentatieve reuzenzwaai die verklaart waarom de 'Keltische' plaatsnamen uit Homerus óók m Griekenland voorkomen, zijn bij hen al te vinden. N o g eerder claimde de NapoHtaan Vincent Coco de Griekse zanger als landgenoot. Er is een boek te vullen met alle pogingen om Homerus te nationaliseren. Iman Wilkens is een Zeeuw en waar werd zijn Homerus geboren? Niet op los, maar op het voormalige Zeeuwse eilandje Joosland. Nieuw is 'Waar eens Troje lag' dus niet. Waar is het evenmin. Wie wil zien hoe het bouwseltje van Wilkens tot op de grond wordt afgebroken door twee deskundigen, leze het artikel van de archeologen Knoop en Waarsenburg in Spiegel Historiael (juni 1991). Leerzaam is het boek wel: Wilkens' argumentatie is exemplarisch voor die van vele andere Atiantomanen, Graalzoekers, Pyramidekundigen, kleurensymbolisten en UFO-gelovigen. Amateur

28 7U lAAGAhNt

ceatms 1992

Iman Wilkens is econoom en koestert zijn amateurstatus. Als hij klassieke talen had gestudeerd, zou zijn twijfel immers zijn gesmoord in de

consensus van de gevestigde wetenschap. Eigenlijk m o e t j e wel buitenstaander zijn om een grote ontdekking te doen. In interviews mag hij zich daarom graag beroepen op de architect Michael Ventris, die het Lineair-B schrift ontcijferde. Gemakshalve vergeet hij daarbij dat Ventris op dezelfde manier een amateurtaalkundige was als Ellen van Langen een amateurhardloopster. In werkeHjkheid is het juist de w e tenschap die de twijfel tot methode heeft verheven. De Universiteit van Amsterdam zette het laatst nog in grote letters boven een serie personeelsadvertenties: "Twijfel is een eerbetoon aan de waarheid." [Ernest Renan) Daartegen steekt de zelfgenoegzaamheid van Wilkens, die alle antwoorden al kent, schril af Een van de belangrijkste pijlers van zijn theorie is het gegoochel met plaatsnamen, maar in zijn bibhografie ontbreekt zelfs het kleinste boekje over naamkunde. Daardoor kan hij — het voorbeeld kan met honder-

den vermeerderd worden — Keulen afleiden van een nergens teruggevonden Griekse (of 'Keltische'?) plaatsnaam Colonos van 1200 voor Christus, en negeren dat die stad in de eerste eeuw na Christus door de Romeinen werd gesticht als Colonia Agrippina. Is Wilkens dom, lui of naïef? Zeker is dat hij, als iemand die virussen wil vangen met een schepnet, niet echt is toegerust voor zijn taak. Zoals ik de diagnose met vertrouw van een arts die mijn hart niet van mijn lever kan onderscheiden, geef ik niet veel krediet aan een zelfuitgeroepen talenkenner die denkt dat de Indo-europese en de Semitische talen tot dezelfde familie behoren. Het zou allemaal zo erg nog niet zijn als Wilkens zich beriep op een oncontroleerbare openbaring: influisteringen van de muze, spiritistisch contact met de geest van Homerus. In plaats daarvan zegt hij een wetenschappelijke methode te volgen en naamkunde te bedrijven volgens "de

gevestigde regels der etymologie". De methode-Wilkens bestaat vooral uit het veranderen van de spelregels als hem dat zo uitkomt. Hij houdt zich aan het uitgangspunt dat H o merus de letterlijke waarheid schreef, totdat, bijvoorbeeld, Odysseus op Walcheren (de Hades) is aangeland, waar drie rivieren moeten stromen die samenvloeien bij een rots. Ontbreken zowel de rivieren als de rots, dan zijn ze alleen symbolisch bedoeld. Kruis: ik win. Munt: jij verliest. Neef Teums Wilkens put zijn wijsheid uit troebele bronnen. Alsof het het N O S joumaal van gisteren is, verwijst hij naar de correspondentie van Alexander de Grote (apocrief), de ooggetuigenverslagen van de Trojaanse oorlog door Dares de Phrygiër en Dictys de Kretenzer (stijloefeningen uit de eerste eeuw) en de middeleeuwse kronieken van Geoffrey of

IMAN WILKENS: 'ZO KAN HET ALLEEN IN ZEELAND REGENEN.

Monmouth (meer Hteratuur dan geschiedschrijving) . Zou Wilkens de vaderlandse klassieker op het gebied van pseudo-historie soms overslaan? Gelukkig, mijn verwachting werd niet beschaamd, al duurde het tot pagina 330 voor de naam van het 'Oera Linda Boek' viel, de in de vorige eeuw 'ontdekte' kroniek in Oudfries runenschrift, die de roem van de Friezen zingt als het oudste volk ter wereld. Eeuwen geleden regeerden ze zelfs Griekenland, waar de Oerfries Neef Teunis nog voortleeft onder de naam Neptunus. Het was voor het geloof aan de authenticiteit van dit document niet bevorderlijk dat het geschreven bleek te zijn op papier uit 1843. Volgens het 'Oera Lmda Boek' waren de Friezen afkomstig van Atlantis, dat in 2193 voor Chnstus in de golven verdween. Het is vreemd dat Wilkens, die wel de Graal, de Kabbala, de Gnostische rehgie, de vrijmetselarij en bijna-dood ervaringen in zijn relaas betrekt, Atlantis maar terloops noemt. Maar misschien heeft hij het ook niet nodig. Wilkens heeft genoeg aan een mistige oertijd die hij vult met geniale Druïden en mysteriegodsdiensten, met epische zeelui en krijgers van geheel eigen makelij, en kan Adantis braak laten liggen.

Vergeleken met Atlantis heeft Wilkens' Keltische superbeschaving het nadeel dat het bestaan ervan met de naslagwerken uit iedere gemeentebibhotheek kan worden gecontroleerd. Voor wie er in gelooft, heeft een Zeeuwse Gouden Eeuw echter op het spoorloos verzonken Atlantis voor dat de glans ervan afstraalt op het huidige Zeeland. Wilkens boetseert namelijk niet alleen een prachtig verleden voor zichzelf en zijn lezers; zijn fantasie transformeert ook de kale Zeeuwse kleivlakten en winderige stranden van nu tot het decor voor een groots epos. Het slaperige Zierikzee de esoterische hoofdstad van de wereld! Niet Michiel de Ruyter maar Odysseus de ware held van VHssingen (Ulysses - Ulissingen)! En wat zouden de bewoners van Dishoek vreemd opkijken als ze wisten wie Dis was, gnuift Wilkens: Dis is Hades, dus de Dishoekers wonen eigenlijk bij de poorten van de Hel. Zo krijgt de geografie van de Lage Landen er een hele nieuwe dimensie bij. Navel Voor mensen als Iman Wilkens is de wereld een cryptogram. Overal ziet hij raadsels die hem om een verklaring vragen. Typerend is een zinswending als " N u begrijpen we ook

29

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen