VU Magazine 1992 - pagina 50

u den van klachten zonder dat de patiënt dat erg op prijs stelt. Of de patiënt zulk psychosociaal spitwerk niet op prijs stelt omdat de klachten uitsluitend een fysiek karakter hebben, of dat de patiënt er liever niet over praat vanwege het soms zeer persoonlijke karakter van zulke factoren, daarover laat Inge hHofmans-Okkes zich niet uit. (KN) •

TBS Niet alleen artsen kunnen verkeerde beslissingen nemen, rechters en gedragsdeskundigen kunnen al even hard miskleunen. Wanneer is een gevangene niet langer een gevaar voor de samenleving en kan een TBS (terbeschikkingstelling) beëindigd worden? De moordenaar van het meisje uit Blokker, Jessica Laven, was zo iemand wiens TBS door de rechter was beëindigd, tegen de wens overigens van de psychiaters. Je zou zeggen dat dit aangeeft dat rechters te lichtzinnig oordelen en in hun beslissingen zich sterker dienen te laten leiden door de bevindingen van de psychiaters. De Groningse sociologe T.R. Drost laat in een proefschrift over het wel of niet verlengen van een terbeschikkingstelling echter zien dat alle zogenaamde contraire beëindigingen, dat wil zeggen beslissingen tegen het advies van de behandelaar in, wel degelijk op een zorgvuldig beoordelings- en afwegingsproces berusten. Die conclusie ziet Drost vooral bevestigd door het feit dat ernstige recidive na contraire beëindiging nauwelijks vaker voorkomt dan na een beëindiging waarover rechter en behandelaar het eens zijn. Beide liggen onder vu MAGAZINE FEBRUARI 1992

T de tien procent. Degenen die gaan over het wel of niet verlengen van een TBS zitten altijd in een lastig dilemma: enerzijds moet de samenleving beschermd worden tegen psychisch gestoorde criminelen, anderzijds is er het belang van een humane strafrechtpleging. De inrichtingen zelf hellen over het algemeen over naar de eerste kant van de balans, bijna altijd adviseren ze verlenging. Drost daarentegen is voorstander van een rechtspositionele klimaatverbetering voor terbeschikkinggestelden. Ze pleit voor een maximering van de TBS op zes jaar, met een uiterst nauwe opening voor de voortzetting van detinering. Tegelijkertijd wil zij de periodieke rechterlijke toets voor een eventuele eerdere vrijlating handhaven. Met dergelijke voorstellen lijkt Drost de deur een stukje wijder open te zetten voor affaires als met de moordenaar van Jessica Laven. Anderzijds is het ook nogal onmenselijk om mensen hun leven lang in een inrichting te laten opsluiten, het meest probate middel tegen recidive. LJet blijft een dilemma. (KN) •

I Knobbel Geen abstractere vorm van wetenschap dan de wiskunde. In de wiskunde is het gegoochel met cijfers, met vergelijkingen en meetkundige modellen tot hoogste waarde verheven. Leuk wanneer je van dat soort spelletjes houdt, maar heel wat leerlingen op de middelbare school hebben zich ooit afgevraagd waar het allemaal goed voor is. Wiskunde lijkt geen enkel praktisch nut te hebben en volkomen los te staan van het dagelijks leven. De

G Utrechtse promovenda Rijkje Dekker heeft echter lesmateriaal ontwikkeld waarbij zij zich als doel stelde om die kloof met het dagelijks leven te verkleinen. Het spreekt meer aan om uit te vissen hoe hard je moet fietsen als je over zeven minuten in de klas moet zitten en je twee kilometer van school woont, dan om een saaie som met alleen maar getallen uit te rekenen. In het lespakket van Rijkje Dekker stond het meisje Merlien uit Suriname centraal. LHaar verhalen over het land, de stad waar ze woont en de

route naar school brachten de leerlingen ertoe, zonder dat ze er erg in hadden, lineaire en niet-lineaire functies te begrijpen en de bijbehorende grafieken te tekenen. De resultaten van deze nieuwe lesmethode die zijn uitgetest in een zogenaamde heterogene brugklas, een klas met leerlingen van lbo- tot vwo-niveau, waren zeer goed. Wel zullen er verschillen blijven bestaan, de ene leerling zal naar het lbo, de ander naar het vwo doorstromen. Niettemin, de mythe dat je in het bezit moet zijn van de zogehe-

Ad fundum

flinke kater achterlaat. Kennelijk heeft dit soort werk, waarin de hoofdpersoon - bij voorkeur de schrijver zelf - ieder gevoel voor decorum verliest en uiteindelijk in de goot en/of het graf belandt, een magische aantrekkingskracht op het lezend publiek. Is het de identificatie met de romanfiguur? Het steelse gevoel misschien, in de trant van: het kan altijd nog erger, dat zal mij niet gebeuren, of: wie had dat nou van hèm gedacht? En zijn het alleen degenen die de veHeidin-

Drankboeken zijn populair. Nee, ik bedoel niet 'Zo maakt u flitsende cocktails', 'Het volkomen bierboek', of 'Zo sterk hebt u het nog nooit gedronken', al komt de laatste titel een beetje in de buurt. Ik heb fiet over literaire werken, liefst autobiografische, waarin de hoofdpersoon onontkoombaar de totale verloedering tegemoet snelt onder invloed van drankmisbruik. Malcolm Lowry's 'Under the vulcano' is er het prototype van (ook al hebben waarschijnlijk meer mensen de film gezien dan het boek gelezen). De Bijenkorf Bracht in eigen beheer al eens een verzameling onderhoudend bedoelde drinkgelagen uit onder de titel 'Het literaire drinkboek'. En Jeroen Brouwers schreef 'De Zondvloed' waarin, behalve het tropische en West-Europese hemelwater, de jenever zo rijkelijk vloeit, dat al dit gedestilleerd de lezer na consumptie van deze omvangrijke roman met een

AugustWillemsen De val privé-domein

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Terug naar resultaten Printen