GeheugenvandeVU cookies

Voor optimale prestaties van de website gebruiken wij cookies. Overeenstemmig met de EU GDPR kunt u kiezen welke cookies u wilt toestaan.

Noodzakelijke en wettelijk toegestane cookies

Noodzakelijke en wettelijk toegestane cookies zijn verplicht om de basisfunctionaliteit van GeheugenvandeVU te kunnen gebruiken.

Optionele cookies

Onderstaande cookies zijn optioneel, maar verbeteren uw ervaring van GeheugenvandeVU.

Bekijk het origineel

VU Magazine 1993 - pagina 463

Bekijk het origineel

+ Meer informatie

VU Magazine 1993 - pagina 463

2 minuten leestijd Arcering uitzetten

vrouwen zoiets niet willen omdat zij minder vrouwelijke hoogleraren om zich heen zien. Het is dan reëel om te veronderstellen dat het een hele toer is om als vrouw hoogleraar te worden. Je moet zonder voorbeelden je doel bereiken. Verder zetten vrouwen vaak niet van tevoren een lijn uit, maar doen het stap voor stap. Dat is een andere manier om over een carrière na te denken." Vrouwen hebben de pech gehad dat ze de universiteit gingen bestormen op een moment dat er weinig meer te veroveren viel. In de jaren zestig en zeventig kregen beginnende (mannelijke) wetenschappers al heel snel een vaste aanstelling. In de jaren tachtig was dat niet zo simpel meer, veel meer dan een tijdelijke aanstelling zat er niet m en wanneer dat contract afloopt moet men weg. Geen wonder dat blijkt dat vrouwen de universiteit eerder weer vaarwel zeggen; de oudere, mannelijke generatie zit immers stevig in het zadel en zal voorlopig ook geen afstand doen van zijn positie. Maar ook bij een vergelijking tussen jonge mannelijke en jonge vrouwelijke wetenschappers blijken de laatsten het minder goed te doen op de universiteit.

Een groot nadeel voor vrouwen is dat vacatures vaak niet vervuld worden via open sollicitatieprocedures, maar via onderlinge contacten en netwerken van mensen die elkaar kennen en de bal toespelen. Vrouwen zijn veel minder dan mannen thuis in het informele circuit. Bovendien, denkt Wil Portegijs, is men bij sollicitaties geneigd om voor het bekende te kiezen; voor mannen dus. Zij ziet de universiteit als een masculiene organisatie waarin waarden als assertiviteit, prestaties en materieel succes hoog in het vaandel staan; een klimaat waarin vrouwen minder goed gedijen. Vrouwen kunnen, vanwege hun tijdelijke contracten, niet alleen met lang blijven; ze willen het ook vaak niet. O m bij te dragen aan een wat vrouwvriendelijker cultuur op de universiteit moeten, alle functies opengesteld worden voor deeltijdarbeid, vindt Wil Portegijs. "De universiteit gaat ervan uit dat iemand zich zijn hele leven volledig kan inzetten voor de wetenschap. Zo iemand kan geen kinderen hebben of moet thuis iemand hebben die dat volledig ondersteunt. Wie heeft dat? fieel veel mannen en maar weinig vrouwen. Je moet concurreren met

21 v u MAGAZINE DECEMBER 1993

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Bekijk de hele uitgave van vrijdag 1 januari 1993

VU-Magazine | 484 Pagina's

VU Magazine 1993 - pagina 463

Bekijk de hele uitgave van vrijdag 1 januari 1993

VU-Magazine | 484 Pagina's