GeheugenvandeVU cookies

Voor optimale prestaties van de website gebruiken wij cookies. Overeenstemmig met de EU GDPR kunt u kiezen welke cookies u wilt toestaan.

Noodzakelijke en wettelijk toegestane cookies

Noodzakelijke en wettelijk toegestane cookies zijn verplicht om de basisfunctionaliteit van GeheugenvandeVU te kunnen gebruiken.

Optionele cookies

Onderstaande cookies zijn optioneel, maar verbeteren uw ervaring van GeheugenvandeVU.

Bekijk het origineel

VU Magazine 1993 - pagina 195

Bekijk het origineel

+ Meer informatie

VU Magazine 1993 - pagina 195

4 minuten leestijd Arcering uitzetten

"Strikt persoonlijk formulerend geldt voor mij, dat de Goede Boodschap geen document is dat de bestaande orde aanprijst, maar, integendeel, christenen aanspoort om die orde aan te tasten en bepaalde doeleinden na te streven, zoals het beschermen van de zwakken en het helpen van ontrechten. D e orde van de v/ereld, zegt Schillebeekx ergens, is in wanorde; christenen zijn daarom gehouden zich tegen die wanorde te verzetten. Z o bezien vind ik het onbegrijpelijk datje, op basis van dit geloof, conservatief-politieke stellingen kunt betrekken; stellingen die ertoe leiden dat zwakken en ontrechten juist niet aan hun trekken komen. Pas wanneer er geen zwakken en ontrechten meer zijn, wordt behoudzucht tot een goed. Vraagt men mij hoe ik bij de sociaal-democratie terecht kom, dan antwoord ik: door het geloof! D e 'rooie dominees' die begin deze eeuw Tijd & Taak oprichtten waren rood omdat ze christenen waren. Z o zit dat." H

Tot zover het geloof èn de politiek. Maar hoe zit het met het geloof in de politiek? Ik bedoel: het vertrouwen dat het doorsneepubliek

heeft in 'Den Haag', en in wat 'ze er van onze belastingcenten' bekokstoven, lijkt toch tot een absoluut minimum gedaald? "De politiek is onzichtbaarder geworden; een abstracte macht. En veel van wat er hier dagelijks allemaal geregeld wordt, is men zo vanzelfsprekend gaan vinden, dat het - hoe nuttig ook - nauwelijks nog opvalt. M e n kan wel gaan roepen: wij hebben geen boodschap meer aan de politiek!, maar men zou flink op de neus kijken als al die vanzelfsprekendheden plotseling niet meer in dit huis geregeld zouden worden. Daarom ben ik ook niet zo benauwd over dat vermeende gebrek aan vertrouv/en. Het ideaal van een samenleving waarin niemand van de honger hoeft om te komen, is nog nooit zo dichtbij geweest. N e e , als de poHtiek morgen werd afgeschaft, dan zou j e ze pas horen!" Hl

Dat heilig doel is haast verwezenlijkt. Maar zonder doel houd je geen samenleving op de heen. Weet jij wellicht een nog nieuw heilig doel voor de periode daarna? (Guitig:) "De eeuwige zaligheid!"

COLUMN Ecotax ERIC-JANTUININGA Hoeveel is een schoon milieu ons eigenlijl< waard? Bijna alle opiniepeilingen geven aan dat de steun voor een krachtig milieubeleid groot is, zelfs ais dit betekent dat er moet worden afgezien van koopkrachtstijging. Daarnaast laten internationaal vrijwel alle studies zien dat de meest afdoende manier om het milieuprobleem aan te pakken, in het prijsmechanisme ligt. Toch aarzelen besluitvormers in politiek en bedrijfsleven om economische instrumenten te gebruiken. Op korte termijn kunnen prijsstijgingen immersten koste gaan van de werkgelegenheid en dat terwijl toch al sprake is van een economische recessie. Verder zijn de deskundigen het nog niet eens over de precieze methodes voor zo'n verandering. Actueel is de discussie over het mogelijkerwijs invoeren van een energieheffing, zowel op nationaal als op Europees niveau. Anderen spreken van ecotax of van het ecologiseren van ons belastingstelsel. De politiek durft dergelijke vernieuwingen nog niet aan en

schuift de vraag door naar adviescolleges als de SER en de Wetenschappelijke Raad voor het Regeringsbeleid. Bovendien kiest een politicus niet graag voor een belastingmaatregel; dan maar liever wet- en regelgeving. Bovenal telt het werkgelegenheidsargument zwaar. Zeker toen zeven topdirecteuren eind 1991 de premier opzochten om de dreigende energieheffing af te wenden. De meeste deskundigen denken daarentegen zeer positief over een ecologische belastingherziening. Alleen prijzen kunnen de ecologische waarheid vertellen en een overheid heeft een schitterend instrument daarvoor in de vorm van belastingen. Vandaar het reiskostenforfait, vandaar het kwartje van Kok en vandaar ook de ecotax of energieheffing. De deskundigen steggelen verder over de details, maar nog steeds is geen echte beslissing genomen. Toch ligt er het voorstel van de Europese Commissie om olie elk jaar een dollar per vat ruwe olie duurder te maken en dat voor een periode van tien jaar. Dat betekent een continue prijsstijging van cir-

ca vijf procent per jaar. Uitgerekend is dat hierdoor energie efficiënter gebruikt wordt en tot schonere energievormen leidt. Op termijn is het resultaat een hogere energieproduktiviteit en een schoner milieu. Zo simpel is dat, maar de beleidsmakers aarzelen. Nederland wacht op Europa en Europa op de VS of Japan. Gelukkig lijkt Clinton de Echternachse processie te gaan doorbreken met een heffing op energiegebruik. In Nederland heeft Westerlaken van het CNV de discussie weer op scherp gezet met zijn voorstel loon in te leveren voor het milieu. En mensen in het bedrijfsleven willen als particulier wel kwijt dat heffing op grondstoffen en energie onvermijdelijk is als men echt een duurzame ontwikkeling wil bereiken. Juist zij kunnen weten dat een dergelijk instrument gigantisch veel bureaucratie van convenanten en regelgeving overbodig maakt. Er is immers geen beter smeermiddel voor ons economisch stelsel dan het marktmechanisme.

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Bekijk de hele uitgave van vrijdag 1 januari 1993

VU-Magazine | 484 Pagina's

VU Magazine 1993 - pagina 195

Bekijk de hele uitgave van vrijdag 1 januari 1993

VU-Magazine | 484 Pagina's