GeheugenvandeVU cookies

Voor optimale prestaties van de website gebruiken wij cookies. Overeenstemmig met de EU GDPR kunt u kiezen welke cookies u wilt toestaan.

Noodzakelijke en wettelijk toegestane cookies

Noodzakelijke en wettelijk toegestane cookies zijn verplicht om de basisfunctionaliteit van GeheugenvandeVU te kunnen gebruiken.

Optionele cookies

Onderstaande cookies zijn optioneel, maar verbeteren uw ervaring van GeheugenvandeVU.

Bekijk het origineel

VU Magazine 1994 - pagina 407

Bekijk het origineel

+ Meer informatie

VU Magazine 1994 - pagina 407

4 minuten leestijd Arcering uitzetten

VOORUITGANG aannemen: "Het glas is nu zo heet dat het zelf niet meer weet welke kleur het heeft." En ook deze spitsvondigheid zal hij, pendelend tussen glasoven en glasblazersstoel, nog vele malen herhalen. Gevoel voor dramatiek kan de museumdirecteur evenmin ontzegd worden. De vormeloze klomp glas ziet er voor de gemiddelde leek na een halfuur zwoegen nog precies zo uit als in het begin - een oranjerode bol die hooguit wat dikker is geworden - , maar Van Olst houdt de spanning erin met de vijf keer herhaalde mededeling dat hij zo meteen de zaal in komt met het gloeiende glas; een dreigement dat hij steeds opnieuw laat volgen door een geruststellend: " U hoeft niet bang te zijn. Er kan niets gebeuren. Ik wil u alleen de intensiteit van de hitte laten meebeleven." En óf het warm aanvoelt, zo'n bonk glasstroop op

nog geen dertig centimeter van je gezicht! Dramatisch of met, als na het insnoeren, het uitzwaaien, het gedoe met de perehouten klots en na tenslotte ook het aftikken van de glasmassa van de blaaspijp, wij op gezag van een zichtbaar tevreden Van Olst aannemen dat het bolronde object met de twee inkepingen af is, maakt toch een gevoel van anti-clmiax zich van de zaal meester. Het voorwerp, waarvan wij vermoeden dat het zijn bestemming wel als vaas zal vinden, verdwijnt zonder verdere poespas achter slot en grendel in een koeloven waaruit het pas na een sterk vertraagde afkoelingsperiode van een dag of vijf weer tevoorschijn zal komen. Of de beloofde opaak gele en transparant blauwe kleuren daadwerkelijk uit de verf komen, zullen wij dus nooit met zekerheid weten. Ja, hoor eens Van Olst, zó kunnen

wij het ook. Natuurlijk zal zulk dik glas de spanning van een te snelle afkoeling niet overleven - "Stress is niet goed voor een mens, en dus ook niet voor glas", net ^vat je zegt - , maar had dan maar liever een gewone vissekom voor ons geblazen of een grappig borrelglaasje op een leuk voetje! Het bewijs dat die Van Olst er uiteindelijk wel iets van bakt, wordt geleverd in de expositieruimte, waar enkele 'glaskunstobjecten' van zijn hand te bewonderen zijn. Ze dragen indringende titels als bijvoorbeeld 'Gevoelens' (een massieve klomp glas met een fragiel Rodin-achtig figuurtje er bovenop) en 'Oogappel' (een wat ruw uitgehouwen, opaak stuk glas met daarop een blozende appel met kunstoog, het geheel omhangen met uit glas getrokken prikkeldraad). Heel kunstzinnig allemaal. Maar de plotseling opkomende behoefte aan het bekijken van prozaïscher mogelijkheden van het materiaal blijkt onbed^vingbaar. We begeven ons daarom naar boven, waar we de afdeling met brillen, lenzen, thermometers en radiobuizen bekijken. O m ook een daad te stellen steken wij vervolgens de fiberscoop - een tweepolig snoer van glasvezel; uit de ene kabel stroomt licht, door de andere wordt het waargenomen beeld getransporteerd naar het oog - diep in onze oren om te constateren dat het daar donker is. Voor we het museum verlaten lopen we nog even langs de knikkermachine; niet om te zien hoe knikkers worden gemaakt - dat is een zwaar bewaakt Mexicaans geheim, zo blijkt - maar omdat kinderen drie knikkers uit de knikkerton mogen meenemen als aandenken aan dit museum. We zoeken de mooiste uit. Kind of niet, tegen de glasheldere eenvoud van stuiter, bonk of katteoog kunnen zelfs de glaskunstobjecten van Cees van Olst niet op.

Het Nederlands Museum voor Glas en Glastechniek, Brinkstraat 5 in Hoogeveen (telefoon 05280-20999) is tussen 1 november en 30 april geopend van 13.00 tot 17.00 uur, en tussen 1 mei en 31 oktober van 10.00 tot 17.00 uur. 's Zondags is het museum het hele jaar door geopend tussen 11.00 en 17.00 uur. 's Maandags gesloten.

v u MAGAZINE N0VEM8ËR 1994

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Bekijk de hele uitgave van zaterdag 1 januari 1994

VU-Magazine | 484 Pagina's

VU Magazine 1994 - pagina 407

Bekijk de hele uitgave van zaterdag 1 januari 1994

VU-Magazine | 484 Pagina's