VU Magazine 1994 - pagina 380
26 v u MAGAZINE OKTOBER 1994
zijn duidelijk uitgeteld na de lange autoreis naar Utrecht, want dit is de enige plek waar zieke huisdieren nog naar toe kunnen als de 'gewone' dierenarts er geen raad mee weet. Achter glazen schuifdeuren voert een brede gang langs rijen behandelkamers, waar artsen, assistenten en huisdiereigenaars zich rond een tafel hebben verzameld. Daarop staat dan een kat, een hond of een enkel konijn wat verdwaasd om zich heen te kijken. Zonder morren laat een gitzwarte boxer zijn achterste bestuderen. Verderop in de gang houden twee dierenartsen-in-opleiding een röntgenfoto van een hondelijf tegen een lichtbak. Door een raampje in een deur schijnt het felle licht van een operatielamp. O o k in een dierenhospitaal dragen de chirurgen groene jassen, haarnetjes en mondkapjes. De Utrechtse dierenkliniek als symbool van de huisdieren^efefe in de westerse wereld; dat is wellicht wat cru uitgedrukt. Maar duidelijk is wel, dat onze zorg voor de dieren kennelijk zo ver gaat dat we voor hun welzijn klinieken bouwen waar medische ingrepen worden ge-
pleegd die in talrijke landen niet eens zijn weggelegd voor mensen. In een televisiedocumentaire over de Utrechtse dierenkliniek die onlangs werd uitgezonden, was te zien hoe urenlang een gekko werd geopereerd.
WÊm^m^mÊÊÊm Wenkbrauv/en Toch is de wijze waarop we tegenwoordig aan onze liefde voor huisdieren gestalte geven, niet wezenlijk extremer dan de verering die sommige dieren in vroeger tijden ten deel viel. De toetakeling en vermenselijking van huisdieren is bepaald met van onze tijd. In de tweede eeuw voor Christus gaf de Chinese heerser Ling Ti zijn honden officiële titels, ze aten de beste rijst en vlees en sliepen op kostbare tapijten. Alexander de Grote vernoemde een dorp in Centraal-Azië naar zijn favoriete hond Peritas en richtte een monument op voor het dier. Van de Griekse heerser Heliogabalus is bekend dat hij er een heel regiment tamme leeuwen, luipaarden en beren op na hield. Hij vond het aardig om er 's nachts zijn
Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt
voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen,
vragen, informatie: contact.
Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing.
Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this
database. Terms of use.
Bekijk de hele uitgave van zaterdag 1 januari 1994
VU-Magazine | 484 Pagina's