VU Magazine 1994 - pagina 356

:rss»

T

en eerste

H ^

Beetje pinnig van toon was de brief van de Utrechtse mediavoorlichter wel. Fijn dat we in VM aandacht besteedden aan de grote werken die er te Utrecht zoal in naam der wetenschap verricht worden, maar of we ons een volgende keer toch aan de enig juiste benaming van de universiteit wilden houden: 'Universiteit Utrecht'. Punt uit. We waren ons eerlijk gezegd van geen kwaad bewust. Wat was er plotseling mis met de aanduiding 'Rf/'fauniversiteit Utrecht', die wij steeds hadden gebezigd? Was Utrecht, anders dan haar soortgenoten in Leiden, Groningen en Maastricht, ineens geen rijksinstelling meer? Toegegeven, sinds jaar en dag worden alle universiteiten in Nederland volledig door de overheid gefinancierd. Maar het predikaat 'Rijks' gold toch ooit als een onvoorwaardelijke kwaliteitsgarantie? Toen enige jaren terug ook de voormalige hogescholen tot universiteit werden gebombardeerd, veranderde dat, behalve bij de nieuwkomers, weinig of niets aan de naamgeving. Alleen kwamen plotseling de afkortingen in zwang. Zo werd Groningen bijvoorbeeld RUG, Nijmegen K U N en Utrecht R U U . Maar dat mag dus niet meer: "Sinds ruim twee jaar heten wij Universiteit Utrecht", schrijft de mediavoorlichter parmantig, "en dus niet Rijks-, te Utrecht, van Utrecht of wat ook maar." Niet eerlijk, want we hebben bij V M juist steeds zorgvuldig getracht fouten van het laatste type te voorkómen. O p een nog redelijk vaak, maar uiteraard volstrekt incorrecte aanduiding als 'Rijksuniversiteit van Leiden' zal men ons met snel betrappen. Historisch beschouwd is er maar één universiteit van een stad, en dat is die van Amsterdam. O m diezelfde reden is het tegenwoordig tamelijk veel gehoorde 'Vrije Universiteit van Amsterdam' een absurditeit. Ik beloof plechtig voortaan ' U U ' te zeggen tegen Utrecht. Maar als ik de Utrechtse voorlichter per computerpost van dit goede voornemen op de hoogte wil stellen, zo lees ik in het briefhoofd, moet ik dit bericht sturen naar "BUR.RUL/.NL". Ik weet niet of ik die R nu nog wel uit m'n toetsenbord krijg.

GertJ. Peelen v u MAGAZINE OKTOBER 1994

u Wassen Soms kan een eenvoudig persbericht van een technische universiteit in één klap voor een verrijking van de Nederlandse taal zorgen. Sinds de TU Delft begin augustus een persbericht rondstuurde met de kop "tankers kunnen nu zichzelf wassen", weten we dat het tankerwereldje er een geheel eigen vocabulaire op na houdt. Wat zou een havenontvangstinstallatie zijn? En wat is een buffertank? En wat bedoelen tankerdeskundigen met cake? Ter gelegenheid van de uitvinding van een mobiele scheepwasinstallatie wordt ons een kijkje gegund in de wondere wereld van de tankervaart. De enorme schepen blijken van binnen gesopt te worden met water dat na gebruik in een haven (inderdaad, bij een -ontvangstinstallatie) wordt gereinigd. Dat kost veel tijd en daardoor veel geld. Bovendien hebben lang niet alle havens zo'n installatie.

Door de wasmachine die op de TU door de zojuist afgestudeerde maritiem ingenieur 7. de Waart is bedacht, kan een schip voortaan op volle zee de ruimen spoelen. Het gebruikte waswater wordt door de machine gereinigd en overboord gezet. De achterblijvende chemische rommel (de cake) wordt apart opgeslagen aan boord en een of twee maal per jaar keurig afgegeven aan de vaste wal. Daar gaat het spul naar een vuilverwerkingsbedrijf. Door zes aparte opslag-

T G containers (de buffertanks) te gebruiken, kunnen de chemicaliën zelfs naar soort worden gescheiden. De installatie weegt 218 ton, maar dat extra gewicht is volgens de TU 'te verwaarlozen'. En ook de prijs is 'acceptabel', zo lezen we. Zelfs aan de controle is gedacht: Seatreat heeft een teller die precies bijhoudt hoe veel water er is gereinigd. Zo kan te allen tijde worden vastgesteld of het waswater al is schoongemaakt voordat het in zee wordt gedumpt. Een congres van internationale tankerdeskundigen in Houston schijnt het Delftse idee, dat Seatreat is gedoopt, met gejuich te hebben begroet. Zelfs Greenpeace is om een mening gevraagd en die bleek positief, zo schrijft de TU. Met een groen keurmerk erop moet het een koud kunstje zijn om wasmachines op tankers te slijten. (MT)

Spanning Een duidelijk antwoord wordt niet gegeven. De vraag luidde: is het wonen in nabijheid van hoogspanningslijnen gevaarlijk? De angst is dat die hoogspanningslijnen een grotere kans op kanker met zich meebrengen. In een brochure van de Natuurkundewinkel van de Rijksuniversiteit Groningen zijn de gegevens van bevolkingsonderzoeken van de afgelopen jaren bijeengebracht. De resultaten zijn nogal verwarrend: de helft van de onderzoeken zegt dat hoogspanningslijnen bij jongeren een verhoogd risico op kanker tot gevolg hebben; de andere helft van de onderzoeken ontkent de samenhang of vindt slechts dat er een zeer zwak verband bestaat. Van het wetenschappelijk onderzoek worden de bezorgde omwonenden dus niet veel wijzer. Nu kan de wetenschap dat gebrek aan

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen