VU Magazine 1995 - pagina 25

C O M P U T E R F R E A K S VERSUS KOKERROKKEN CoRiEN

VAN

ZWEDEN

Dat meisjes minder aanleg zouden hebben om met computers overweg te kunnen, lijkt onzin. Toch is er ook op dit punt een verschil tussen de seksen. Jongens cultiveren de deskundigheid, meisjes de hulpeloosheid. En zo stimuleert de computer de vorming van jongens tot mannen, en van meisjes tot vrouwen.

A

masculine mystique" noemde de New York Times in 1989 de fascinatie van mannen voor computers. Hoewel het verschijnsel computer nog betrekkelijk nieuw is tegen het eind van de jaren vijftig begonnen de eerste grote organisaties te automatiseren - heeft het apparaat nu al een naam als een bij uitstek mannelijke machine. In de computerbranche zijn de vrouwen veruit in de minderheid. En voor zover ze daar al werkzaam zijn, bezetten zij de lager betaalde banen met weinig perspectief. Een voorbeeld: in 1992 was slechts elf procent van de Nederlandse systeemanalisten en zestien procent van de programmeurs van het vrouwelijk geslacht. Mannen en jongens domineren de reguliere informatica-opleidingen. Onder de ongeveer 1400 informaticastudenten aan de verschillende universiteiten bevonden zich tussen 1985 enl988 slechts 148 vrouwen. Ook in vrijetijdsbesteding vallen de verschillen tussen jongens en meisjes op: meisjes lezen minder computerbladen, nemen minder vaak deel aan computerclubs, gaan niet in groten getale op 'computerkamp'. Sinds het begin van de jaren tachtig bestaat er veel aandacht voor de ongelijkheid tussen de seksen op het terrein van de informatica en de exacte vakken,- een kwestie van voorsprong en achterstand, zo werd dit probleem doorgaans beschouwd. Voorlichtingscampagnes en keuzebegeleiding leken WETENSCHAP,

de aangewezen weg om het tij te keren en meisjes er desondanks toe te bewegen 'exact te kiezen'. Zo wordt de achterstand ingelopen, luidde de redenering. En: als de verschillen in onderwijskeuze eenmaal gelijk getrokken zijn, volgt de arbeidsmarkt vanzelf. Dit achterstandsdenken ondervindt in toenemende mate kritiek. En dat niet alleen vanwege een eventueel gebrek aan effectiviteit, maar vooral ook vanwege het feit dat zo de verantwoordelijkheid ten onrechte bij de slachtoffers gelegd zou worden. BLUF

"Op deze manier wordt de schuld bij de meisjes gelegd. Ze kiezen niet goed, ze lopen achter", zegt Monique Volman, die onlangs aan de Universiteit van Amsterdam promoveerde op een studie naar sekseverschillen in het informatiekunde-onderwijs. "Volgens mij ligt het anders. Niet met de meisjes is iets mis, maar met het onderwijs, dat blijkbaar zo is ingericht dat het niet is afgestemd op meisjes." Volman richt haar aandacht op de rol van het onderwijs bij het ontstaan en instandhouden van sekseverschillen. De informatiekunde-lessen, die sinds het schooljaar 1993-'94 voor alle leerlingen in de basisvorming verplicht zijn, vormen daarvoor een goede case omdat het vak nieuw is en de 'sekseconnotaties' nog volop in beweging zijn, schrijft Volman in de inleiding van haar dissertatie. CULTUUR

et> SAMENLEVING

23

- IANUARJ/FEBRUARI

Toen ze de resultaten van haar veldonderzoek onder vijfhonderd leerlingen begon te analyseren, bleken heel wat stereotiepen toch akelig goed te kloppen. Volman geeft prachtige voorbeelden van de totaal verschillende houding die de leerlingen ten opzichte van de computer aannemen. Jongens afficheren zich als experts, gebruiken computertermen en spreken met bluf en enthousiasme over wat de computer allemaal kan. "Je kan heel erg goed wiskundige berekeningen maken, dat gaat allemaal veel sneller, zo van wortelbreken met huppeldepup, van voor naar achteren", vertelt er een. En als de interviewer hem vraagt hoe dat dan in zijn werk gaat, meldt hij: "Nou gewoon in de computer stoppen en op enter drukken en dan wachten." Meisjes bedienen zich, zoals Volman dat noemt, veel meer van een 'leken-repertoire': ze stellen zich onzekerder op, zeggen vaak dat ze het niet weten of niet begrijpen en praten relativerend over het belang van de computer. Computers zijn "wel handig", heet het dan. Bij problemen leggen meisjes veel eerder de schuld bij zichzelf: "Dan denk je wel o, shit, ik heb die computer stuk gemaakt, of zo." Jongens daarentegen melden: "Ik denk dat het aan de disk heeft gelegen, dat er een virus op zat maar niemand weet het." Leerlingen zetten de computer in bij de vormgeving van hun sekse-identiteit, luidt Volmans conclusie. Jon1995

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Terug naar resultaten Printen