Tractaat van de reformatie der Kerken - pagina 225

VAN DE NU TE ONDERNEMEN REFORMATIE. Gereformeerde kerken nog der gescheidenen

in

hun

niet een

I99

vierde toevoegen voor

drie of vier groepen, die

de kerken onder onderschei-

dene benamingen voortbestaan.

Reden hiervan is, dat wij in al deze gescheidene kerken niets anders kunnen noch mogen zien dan doleerende kerken, die zich misschien iets te zelfstandig georganiseerd hebben. Als morgen den dag de kerken van Amsterdam, Rotterdam, Utrecht, enz. door reformatie weer in zuiveren staat hersteld worden, zijn we overtuigd, dat al deze nu gescheidene kerken zullen saamvloeien terwijl het heur allerminst euvel is te duiden, dat ze dit weigeren te doen, tijdelijk

;

zoolang die reformatie toeft en een ongeoorloofd kerkverband wordt bijgehouden.

Nu

weten we wel, dat deze gescheidene kerken zelven volstrekt niet toegeven, dat ze doleerende kerken zijn. Maar dit deert ons niet. Waren ze toch geen doleerende kerken, dan zouden ze moeten volhouden dat onze kerken alle valsche kerken of Synazullen

gogen des Satans

zijn. En naar we gelooven durven, doen de godzaligen onder hen dit niet meer. En mag nu als veldwinnende overtuiging onder hen aangenomen, dat lang niet

althans

alle

kerken,

waarnaast de gescheidene kerk is opgetreden, als kerken wegstierven, dan volgt hieruit immers van zelf, dat deze gescheidene kerken óf schismatiek zouden zijn, óf wel, en dat is onze stelling, als doleerende kerken van iets te zelfstandige organivalsche

satie

door ons

zijn te eeren.

Aan het huldigen van deze beschouwing stond vroeger in den weg, dat men van de modernen en groningers de onjuiste voorstelling had overgenomen, alsof er hier te lande slechts ééne groote kerk bestond, met plaatselijke afdeelingen. In die gedachtenlijn nu moest men wel redeneeren: „Al wat de kerk in haar afdeeling te Ulrum doet, doet altoos

geheele kerk!" en

die

dan

moest men die kerk

in al

haar

ook verwerpen. Maar gelukt het dan ook, dit valsche collegiale denkbeeld te doen wijken voor meer gereformeerde denkbeelden, mag dan geen hoop gekoesterd, dat men ook bij deze gescheidene kerken het gemaakte onderscheid toe zal geven, door het kerkverband weer als bijkomstig te gaan beschouwen, en het wezen der kerk te stellen, niet in het genootschap, maar in de afdeelingen

plaatselijke kerken. Tevens

zal

dit bij die gescheidenen, die onder den naam van Gereformeerden" bij de Regeering erkend zijn, een reactie in het leven roepen tegen de min of meer collegiale beschouwing, waardoor sommigen ook onder hen het gescheiden kerkgenoot-

„Christelijke

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen