Tractaat van de reformatie der kerken - pagina 113

VAN DE DEFORMATIE

De poging om

bij

IN

DE LEDEN.

99

de beoordeeling van de leden der kerk het dus-

genaamde leven op den voorgrond te schuiven, moet dus met beslistheid afgewezen. Het blijve bij wat het alle eeuwen door was :

en wandel,

belijdenis

wandel en b

niet

e

1

d e n

ij

s.

i

Belijdenis

blijve voorop staan, omdat daarin het Christelijk kenmerk ligt, en de wandel eerst bij het schijnsel van dat licht kan worden beoordeeld. Deze verbastering nu op het stuk van belijdenis treedt bij de leden onder meer dan één vorm op. De, helaas, meest gewone vorm is die van onverschilligheid, indien menigeen de belijdenis nog wel zegt te beamen, maar ze ter nauwernood kent; er zich ook niet om bekreunt; niet voelt wat er tegen

ingaat; en zich niet meer warm maakt voor haar eer. De stuitende zonde van zoovele mannen en vrouwen, die bij aanneming en Doop en Avondmaal telkens verklaren de leer der kerk te zijn toegedaan, doch nimmer een vinger verroerden om te weten te komen wat toch die leer der kerk is. Een schijnbaar hieraan tegenovergestelde vorm is die der v e ru t w e n d g n g, d. i. de zonde, die de belijdenis losmaakt van i

i

i

het

Dan

hart.

men

heeft

het over de belijdenis zeer druk, ijvert er

voor met brandenden ijver onder- en doorzoekt ze maar beschouwt ze als een dorre afgetrokkenheid, die in het geheugen is te prenten, door redeneering moet staande gehouden, en in geijkte vormen wil nagesproken zijn. Feitelijk neemt deze zonde uit de belijdenis juist het bel ij den weg. Ge dacht een leeuw te hooren brullen, en gevindt van den koning der wouden niets dan het anatomisch skelet. De derde vorm waaronder de belijdenis der leden haar krankheid ;

;

toont, in

is

de

de verbreking van het evenwicht.

belijdenis

kerk evenals

der

in

Er

zijn

elk organisme onderscheidene

ledematen of deelen en stukken, die in het welgeordend geheel elk hun eigen plaats en bestemming hebben. Deze stukken zijn onderling niet gelijk, maar verschillen elk naar zijn eigen aard. Het eene is

oog,

het

het

hoofd,

nisch

inéén.

het andere oor, een derde stuk

kortom Eisch

de belijdenis

geheel

van

die

zit

belijdenis

is

is

het hart, een vierde

als

een lichaam harmo-

derhalve dat ze zie met

Maar haar oogen, op haar voeten ga, en het hoofd omhoog heffe. nu verbreekt de zonde telkens dezen rechten stand verplaatst den nadruk ontneemt gewicht aan wat klem hebben moet en legt klem men laat het oog hooren, op wat zulk gewicht niet kan dragen ;

;

;

wil

hart

dat

het

alleen

heden,

die

oor

zie,

verrichten

en

geeft

kan.

monstrueuze

aan

het

Daardoor

hoofd

ontstaan

onnatuurlijkheden,

die

de

functie die het

die

vele eenzijdig-

de

belijdenis

der

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen