Het conflict gekomen - pagina 6

;

ONZE FOUT.

Deetman en van (om üu anderer namen maar liefst ongenoemd te laten), met ons riepen: zoo iets gaat tegen Gods hoog gebod in!,

Niet geschorst zijn de predikanten tan der Horst,

DER

DussEN

die

eerst

maar

meê uitgleden, Maar ivel geschorst

sinds

en toezagen, dat anderen het tóch deden. zijn

en

zij,

alleen, die

zij

in één zelfde Kerkeraadsvergadering het bestonden,

quaestie voor Gods

Woord

om

op één avond en èn in de Attesten-

pal te staan, èn tegelijk de zelfstandigheid

der Kerkvoogdij te versterken.

Hiermee is onze fout openbaar. We hadden moeten doen als Ds. Krayenbelt; moeten doen als Ds. van der Horst c.s. moeten doen als Ds. Hogerzeil moeten doen moeten doen als Ds. Meïjes moeten als Ds. Brummelkamp en Lütge ;

;

;

doen zou

man

geen

—

Beklage;

Dr.

als

in

het

;

en

we

indien

Classikaal

maar gedaan hadden,

dat

aan

Bestuur

schorsing hebben

gedacht.

Maar

We

dat deden

gingen

uit

we

niel.

van de veronderstelling, dat men

als

Kerkvoogd

en Kerkeraadslid geen tweeërlei geluid kan geven.

We raadschap

meenden onnoozellijk, (anders dan Ds. Hogerzeil) dat kamemet de loochenaars des Heeren den discipel van Jezus niet

betaamt.

We

verkeerden in den waan, dat wie eens zegt

biedt het

om

:

„Gods Woord- ver-

door geen dreigement macj bewogen te worden,

!"

om zijn

stem

te zetten,

We

dachten, anders dan Ds, Fosthuhus Meyjes, dat menschelijke

ordonnantiën

niet

voor Gods

Woord

te laten wijken,

openbare verlooche-

ning van het Proteslantsche beginsel was.

En

eindelijk, het

En

scheen ons

toe,

dat te staan zooals Dr. Beklage

een Kerkeraad die den Christus

staat, in

nu

dat

is

Hadden we ons geen schorsing

nog op heden,

belijdt,

toch niet kan.

onze fout geweest. aangesteld,

deze heeren zich aanstelden,

gelijk

zou ons overkomen

zijn

want

;

alle deze

heeren zitten

in onverkorte en ongerepte eere, allerbroederlijkst naast

elkander in den Kerkeraad. Protesteeren

den

om

zoo

dit alles

Maar

prediken zoo rechtzinnig, bid-

luide,

vermanen zoo roerend

zou geen haar ons gekrenkt

dat

op aankwam, gerekend.

konden we zoo

wegslepend,

we weigerden

het

ons slechts geviel

zijn.

de Waarheid onzes Heeren, toen het er

in de praktijk los

te

laten

^

dat

is

ons tot doodzonde aan-

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen