Uit de diepte - pagina 477

471 Trouwens,

ook in deze klagelijke zaak, indien

wij het zelf verstonden, is de Heilige Schrift ons een gedurig » memento", een gedenkblad schier op iedere bladzijde. Dagen der benauwdheid (Gen. 35 3). Dagen der vreemdelingschap (Gen. 47 9). Dagen, waarop de wolk vele dagen 19 en 20). Dagen des onderis over den tabernakel (Num. 9 gangs, die nabij zyn (Deut. 32 35). Dagen van zeer harden 17). Dagen met zwarte dampen (Job 3 5). strijd (2 Sam. 2 Dagen des druks en der duisternis (Job 15 23; 30 16). Harde dagen (Job 30 25). Kwade dagen (Pred. 12 1). Dagen, die zich wenden, en waarop de avondschaduwen komen Booze dagen 7). (Jer. 6 4). Dagen der bezoeking (Hos. 9 (Amos 6 3). Zwarte dagen (Micha 3 6). Koude dagen (Nahum 3 17). Dagen als kaf (Zef. 2 2). Maar genoeg. Neemt van die allen éen gedenkblad, welk dan ook, en gij kunt er gerust uw naam onder zetten. Want wij leiden toch allen, immers van onszelven, een kommerlijk bestaan, Hoe minder wij het gevoelen, hoe slechter. De wereld, de zonde en ons eigen hart zouden er iets anders van willen maken. Maar wie het weet, die ziet het wel, dat het zoo is en hij gaat door al die schaduw en die donkere dagen gedurig op tot het heiligdom Gods met de ootmoedige bede: »Leer mij al zoo die korte, moeielijke dagen tellen, dat ik een wijs hart be-

wisten

niet

al

of

:

:

:

:

:

:

:

:

:

:

:

:

:

:

:

:

;

kome!"

En

dat nog temeer, wijl dit booze, moeielijke leven eigenanders is dan eene schuld des doods. Onze broze dagen zijn booze dagen. En de moeite en het verdriet des levens zijn gezaaid in den zondigen grond van ons hart, gelijk de distelen en doornen, die in den zandigen grond welig en vruchtbaar tieren. Niet dat de dagen kort zijn, is het kommerlijkst; ook niet dat ze verdrietelijk zijn; maar dat ze zoo zondig zijn, en dat er van allen niet oen enkele is, die een enkel oogenblik ons voor Gods majesteit kan doen roemen, en danken: »Nu is het eens goed geweest!" Het is alles verkeerd, zonde, schuld, o. En daarom vooral is die som zoo moeielijk te vatten; en is het tellen der dagen onszelven onmogelijk! En toch, juist hierin komt het er vooral op aan. Mozes zet dit woord met dien byzonderen nadruk in het verband van den tekst. Met rouw in de ziel, met diepen kommer en verslagenheid, moet hij het belijden » Wij vergaan door uwen toorn en door uwe grimmigheid worden wij verschrikt; Gij stelt onze ongerechtigheden voor U, onze heimelijke zonden in het licht uws aanschijns" (vs. 7 en 8). En dan nog vs. 11 » Wie kent de sterkte uws toorns, en uwe verbolgenheid, naardat Gij te vreezen zijt ?" lijk

niet

:

:

o,

Het vluchtige van het leven mochten wy zei ven nog eens

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen