Uit de diepte - pagina 626

620 leggen en tot u te zeggen: De Zaligmaker roept u, zeggende: »Komt tot Mij, vermoeiden, belasten, komt tot Mij! En wie tot Mi] komt," zoo verzekert Hij, »zal Ik geenszins uitwerpen." Ja, wij zeggen u meer. De onvrijwillige doodslager was een kind der belofte en des verbonds, die het teeken des verbonds droeg in zijn vleesch, hetgeen hem verzekerde deelachtig te zijn aan al de voorrechten, die uit het eeuwige verbond, met Abraham opgericht, voortvloeien, en dus ook, dat hij in het geval, waarin hij verkeerde, vrijmoedig zijne voeten op mocht heffen en henenvlieden naar Hebron. En dat kloeke besluit wordt dan ook door hem genomen. Vergeefsch zou het geweest zijn, hem te vermanen, dat toch eerst afscheid zou nemen van Berseba en alles wat hij daarin hem dierbaar was, van zijne vrouw en kinderen, van dat hij toch eerst orde op zijne zijn vader en zijne moeder zaken stellen zou, om dan morgen, of overmorgen, of later naar Hebron te gaan; ziet, dat zou alles geweest zijn, of ge aan eens dooven mans deur zoudt hebben aangeklopt. Hij zou u toegeroepen hebben: 5>o Vriend! houd mij niet op; mijn !" leven is in gevaar En zelfs zijne vrouw en kinderen, zijn vader en zijne moeder, als zij den ongelukkige recht hadden liefgehad, zouden gezegd hebben: » Lieve! wij bidden u, houd u om ons niet op! Ga heen! Spoed u op uw weg! en wie u op dezen weg met andere dingen zou willen ophouden, sluit uw oog sluit !" uw oor Vlied tot gij binnen de poorten zijt En dat is dan het heerlijk voorbeeld voor den van zonden overtuigden zondaar. Ach! bedenk het toch: het is goed, het is noodig, van zonde overtuigd te worden. God geeft dat aan allen, die Hij behouden zal. De weg der verlossing, de persoon des Zaligmakers, de vrede en de gemeenschap met God, kan niemand, zonder de overtuiging van zonden, dierbaar of zelfs begeerlijk zijn. Maar nog eens, dit is niet het einddoel. Het is zelfs Men kan daarmede op zichzelf niet genoeg, den weg en de plaats te kennen, niet genoeg zijne voeten op dien weg te zetten maar langs dien weg voort te gaan, tot men binnen de poorten is. Immers, zoolang de deuren der poorten van Hebron niet achter de bij zichzelven veroordeelde gesloten waren, was hij in gevaar van den bloedwreker zoolang gij niet tot den roependen Heiland Jezus gekomen zijt, naar zijn eigen getuigenis: '>Ik ben de weg tot den Vader"; zoolang zijn woord niet in u vervuld is: »Gij in mij, en Ik in u," mag daar geen ruste zijn. In de arke alleen behoudenis tegen den vloed des waters, voor al wat God verkoren had tot behoud. Geen ontkomen ;

;

!

,

omkomen.

;

;

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen