Uit de diepte - pagina 475

469 leggen, overal vinden wij de gaogen en sporen van het vluchtige, verdrietige leven. In de natuur, op veld en akker, in het wegvallen van bloem en blad, bij het rusteloos wegdrijven van wolken, stormen, stroomen. Tn het opkomen en voorbijsnellen der tijden, der jaren en geslachten ; terwijl het uurwerk telkens dreigt af te loopen, de lamp op het uitgaan is, en het des levens verloopt als de ebbe op het strand. En bij getij

moeten wij van onszelven getuigen, meer dan van dit alles eenig ding, dat onze dagen vluchtig zijn en ons leven broos »Nascendo incipimus denasci", zoodra wij in de wereld is. komen, gaat Let, met dat wij geboren worden, naar den dood Voorwaar, het is geen stilstaande tijd, waarin wij gebotoe. ren worden, maar die als een stroom steeds doorvlooit, ea die als een weversspoel den toch al vluchtigen draad des levens schier niet bijhouden kan in het afwinden. Onze dagen gaan daarhenen als eene gedachte varen weg als een arend, die om spijs uitvliegt; verdwijnen als een verschietende ster, als een damp, een droom, een schaduw, een bloeisel, dat alhaast tegen de aarde ligt. Het is maar te leen, dat wij hier komen. En wie is er, die over den dag van heden laat staan van morgen kan beschikken? Waarlijk, het is voor wie het recht vatten wel, gelijk die oude vrome zeide 3>Ik heb al van over vele jaren geen dag van morgen gehad." Wie kan er staat maken op een spaandervuur ? Want toch, dit Wie houdt een handbreed gesteld. leven is slechts als het lang uit bij eene kaars, die al lichtende kort, en al kortende uitgaat? o Mensch! blijf toch niet hangen aan wat vlotgras, en wat losse biezen. Ja, ons eigen leven is ;

,

:

als het gras.

Zij zijn als

't

gras, dat

's

morgens, overtogen

Met frisschen dauw, in bloei staat voor elks oogen: Maar 's avonds, als het afgesneden wordt. Op 't open veld in weinig tijds verdort. Ps. 90

:

3A.

Laten wij het maar zeggen, gelijk het Woord des Heeren het ons zegt; want een eigen spiegel is toch nog altijd maar van glas wij mochten ons nog eens wijs laten maken, dat onze bespiegeling toch eigenlijk onbedriegelijk is. Neen, maar de spiegel van Gods Woord, waarlijk, die is klaar en waar. En waar we dan dit woord opslaan, overal trekt, sinds de dagen ;

van het verloren paradijs het leven als een afnemende maan door de nevelen henen, en eer we het nog zien, is de tijd van ondergaan alweer gekomen. Daarin wordt vervuld, wat ,

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen