Locus de Consummatione Saeculi - pagina 549

217 College-dictaat van een der studenten (Dogmatiek).

Voor ons komt het vooral aan op het tweede gedeelte:

totdat gij hekent, dat

de Allerhoogste over de koninkrijken der menschen heerschappij heeft en dat Hij

aan wien Hij wil. De reden, waarom we na Eom. 13

ze geeft

hierin,

dat

Heidenschen koning.

men

allereerst op deze plaats wijzen, ligt

Daniël hier niet spreekt tot den koning van Israël, Bij

de

maar

tot

een'

behandeling van den Locus de Magistratu moet

er altijd op letten, of er in de Heilige Schrift sprake is

algemeen, want

van een' koning

wat geldt van den koning van Israël, geldt volstrekt niet altijd van lederen koning. De overheid van Zion komt in een geestelijk koninkrijk voor, en van den een mag men niet concludeeren op den ander. In Rom. 13 komt het algemeene karakter sterk uit in het woord naaa, hetgeen bovendien nog geschreven is onder de regeering van keizer Nero, terwijl er in Jeruzalem geen eigen Overheid bestond. Ditzelfde algemeene karakter komt ook uit in Spreuken 8 vs. 15, van

Israël

of

waar zooals de

van een' koning

pluralis

2''p'7'?

in

't

aanduidt, sprake

is

alles,

van de Overheden

in

't

algemeen.

Daniël dan, hier voor een Heidenschen vorst staande, vraagt van hem, dat hij

de

Opperheerschappij

des Heeren erkennen

zal.

Daniël beroept zich niet

op de Openbaring van Sinaï noch op die der patriarchen maar de

Gratia communis.

Be „Theologia

naturalis" leert

aan de

hij

spreekt uit

vorsten der aarde,

dat zij Gods dienaren zijn. Waar het nu alleen Gfratia communis is, komt het weinig tot een recht inzicht; wel, wanneer ook de Gratia specialis er bij komt.

De Mahomedanen b.v. hebben een zuiver begrip van de Overheid, als dienaresse Gods, maar dit is bij hen niet alleen tot de Gratia communis terug te brengen, want zij kennen ook het Oude en Nieuwe Testament, en danken dus hun recht begrip aan een inzicht in Gratia communis, zooals dat door de Gratia specialis wordt mogelijk gemaakt. Bij de Heidensche volkeren komt dit laatste natuurlijk niet voor, de Gratia communis kunnen zij zich immers niet wel voorstellen. In het Rijk van Babyion en de omliggende streken waren evenwel de overblijfselen van de Paradijs-traditie en van Gratia communis het zuiverst bewaard. Daniël stelt nu aan koning Nebukadnezar, die evenals Lodewijk XIV zich als koning op één lijn met God gesteld had, den eisch terug te treden wordt de zaak uitsluitend bezien van die zijde den koning eens neer te zetten en niet om den onderdanen gehoorzaamheid en onderworpenheid op te leggen het is hier te doen om den koning neer te drukken tegenover de zelfverheffing en een valsche opvatting van het droit divin. Er is sprake van twee dingen, 1^. dat geen koning aan eigen macht of invloed zijn gezag te danken heeft; in zijne eigenlijke positie. Hier

om

;

dat zijn gezag niet absoluut,

maar

relatief is; dat hij cds

somerein de macht van een ander ivaarneemt en

orgaan en instrimienteel

uitoefent,

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Terug naar resultaten Printen