Locus de Consummatione Saeculi - pagina 30

28 College-dictaat van een der studenten (Dogmatiek).

en begraven

gestorven

is

Oppervlakkig zou

men

en

graf

zijn

onder ons tot

is

op

dezen dag."

woorden van Ps. 16 eerst van David zijn bedoeld. Doch Petrus komt tot eene omgekeerde conclusie. Ze kunnen niet op David slaan, maar David heeft als profeet dit van den Christus voorzegd ze moeten slaan op de opstanding van Christus. In deze plaats wordt dus niet geleerd het voortbestaan van Davids ziel na den dood, maar wordt het feit geprofeteerd, dat God de macht van het graf eens zal verbreken, als zijn Beminde erin is, om dien er dan uit te redden. De overwinning van het graf, de opstanding van het vleesch qua tolis, veel meer dus dan het voortbestaan der zielen, wordt hier geleerd en dit maakt deze plaats van zooveel hooger gewicht. De opstanding des vleesches is dus volstrekt zoo

zeggen,

dat

de

;

met Daniël

niet eerst 3.

Hebr.

11

;

aan op het woord

plaats

Gen.

niet.

dat de geest

er ;

Izak

Het komt

24.

dat wordt overgezet door /lera

T\\h,

bij

een n^S, een

5

:

24

moet dus zoo worden verstaan en wel niet God opgaat; maar,

het sterven weer pantheïstisch in

[lÊvdd-iaig

geschiedt

d.

i.

een overbrenging ys^n plaats tot

zoodat dus reeds in Gen. gesproken wordt van een leven der geloovigen

buiten deze aaade dat verre te verkiezen 4.

:

dat fisra wordt driemaal herhaald. Deze praepositale kracht kent' het

Hebreeuwsch alzoo,

geleerd.

5 is een citaat uit, een exegese van Gen. 5

voornamelijk

hier

riO^evai

dat

:

Hebr. 11:

8,

en Jakob

in

9,

10.

De

is

boven dat op aarde.

Abraham, hun tijd in

apostel Paulus zegt hier niet alleen, dat

de heerlijkheid

zijn,

maar

ook, dat

zij

zelf in

verwachting gestaan hebben, dat zij zich verblijd hebben in de verwachvan een leven na dit leven. Abraham is Ttiazsi uit Ur der Chaldeeën uitgegaan en die ntang strekte zich uit stg rijv yrjv tijg ènayysXïag. Lag die yrj t^s inayysXiag voor hem op aarde, gerealiseerd in Kanaiin? Neen, zelf hebben Abraham, Izak en Jakob Kanaiin niet tot woonplaats gehad; maar vs. 10 E^sdsxsto zrjv tovg &s(isltovg s'xovaav nóXiv, zij verwachtten het henielsche Jeruzalem en dat niet in philosophischen zin als de zoogenaamde, „onsterfelijkheid der ziel", neen maar een wezenlijke stad met fondamenten, met uitwendige Só^a, wederopstanding des vleesches dus en een nieuw, organisch leven in een

die

ting

met muren en poorten. Nog duidelijker is vs. 18. Ze stierven allen kkxcc nianv, zonder dat ze nog de beloften verkregen hadden, maar in de belijdenis levende, dat zij vreemdelingen en bijwoners waren op de aarde. Zij gaven (vs. 14) door hun zeggen en hun doen duidelijk te kennen, dat zij een vaderland zochten. En wat was dan dit vaderland? Men zou aan Ur der Chaldeeën kunnen denken. Doch (vs. 15) daar had Abraham wel heen kunnen gaan; naar hun aardsche vaderland stad

f

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen