E voto Dordraceno - pagina 73

ZONDAG

IV.

HOOFDSTUK

61

I.

toe, als menschen tot het menschelijk rijk behoorende, zijn wij in ons hoofd gerekend en mede aansprakelijk voor wat Adam, ons hoofd en onze menschenkoning, tegen God misdeed.

Het verbondskarakter van het Werkverbond is geen vreemde zaak, maar de natuurlijkste zaak ter wereld, die nog dagelijks in elk gezin te verstaan valt. Als toch een winkelier van zeker gezin tien gulden voor geleverd brood moet hebben, dan rekent

hij

niet uit, hoeveel elk

dat huis wel van dat brood zou gegeten hebben,

in

man de

en vrouw en elk kind een aparte nota ƒ

en er komt een

proces van;

als

persoon

nu voorts aan

zenden, maar

opeens van het hoofd des gezins. En

10

betaalt;

te

om

eischt

hij

dat hoofd nu niet

en dat proces verslindt sommen;

dan ruïneert door dat niet-betalen het hoofd des gezins niet alleen zich maar heel zijn huisgezin, met inbegrip van het kind dat pas geboren wierd lang nadat het brood was opgegeten. Een Werkverbond te leeren is dus niets anders dan strikt vasthouden aan wat elk gezin en elke natie ons gedurig toont en datzelfde nu toe te passen ook op heel de menschheid. Of om het uit te drukken in een vreemden term, het is niets anders dan het organisch verband van ons geslacht tot zijn recht laten komen. zelven,

Alleen

Neen,

te

erfsmet

of

erfzonde

te

leeren

is

dus volstrekt onvoldoende.

verstaan wordt de Heilige Schrift eerst, als ge volmondig toe-

dat er ook is erischuld. En wel, let hierop, erischuld in echten Immers er zijn er ook die zeggen: ,,Nu, ja, overal waar zonde is, ook schuld; dus kleeft er ook erf schuld in uw overgeërfde smet," is En dat is ook zoo, maar het zegt niet genoeg, en niet dit is het wat stemt, zin.

men onder

erischuld verstaat. Neen, de erfschuld volgt niet uit de erf-

zonde, maar omgekeerd de erfzonden uit de erfschuld. Toen viel alle ziel

alle in

in

en met hem, evenals, wanneer een

boom

Adam

bladeren vallen met dien boom. Dit kan niet anders. Wij

zijnde zondigden dus zelven, toen

hij

viel,

omvalt, tegelijk in

Adam

zondigde. Zijn zonde was onze

hij met deze oorspronkelijke zonde of wortelzonde beliep, was dan ook ónze schuld. En het is deze schuld nu, die aan de door Adam en in hem door ons allen begane wortelzonde of moederzonde kleeft, die den naam van erfschuld draagt, Tusschen alle latere en deze oorspronkelijke paradijszonde moet scherp onderscheiden. Immers gelijk in Adam alle mensch in was, zoo was ook

zonde, en de schuld die

dezen eerste, oorspronkelijke zonde aller zonde in. Later is er, nooit meer één enkele oorspronkelijke zonde gekomen en kan zulk een zonde ook niet meer voorkomen. Alle latere zonde is voortzetting van de eerste in

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen