In de schaduwe des doods - pagina 155

147 op hem aandringt, hem kan vernietigen, omdat zijn God al die creamacht in zijn hand houdt, en tegen Hem geen schepsel iefe kan vermogen. Met zijn God springt hij over een muur; met zijn tiiurlijke

God dringt hij door een bende. Wie daar nu nog niet aan toe

is, en nog in de bekommering over de zaligheid zijner ziel ligt, en er op bedacht blijft om zijn eigen leven met allerlei deugd en goed werk te versieren, die verstaat die diepere geestesvvorstelingen niet en kan daarom in die Psalmen geen smaak vinden. Maar wie op den pelgrimstocht zijns geloofs die eerste mijlpalen achter zich heeft, en over die eerste heuvelen en door die vooraan liggende dalen is heengetogen, en nu het hoogland van Gods heilige bergen in het verschiet krijgt, voor dien begint de religie een zoeken van God zelf te worden; en hem spreken die Psalmen dan ook toe met zoo onweerstaanbare kracht, dat alle ander lied er mat en dof

bij

lijkt.

gaat dan ook het licht der eigen zielservaring over dien heerlijken jubeltoon op: „dat God de Heere voor zijn volk een sterkte is in tijden van benauwdheid''. Niet meer, gelijk eertijds, een God tot wien ze, als er lijden of ongeval naakt, roepen, of Hij het van hen mocht afwenden, er hen uit redden, of hen genezen van hun krankheid. Immers dat doet tot op zekere hoogte de ongeloovige ook. Wie anders nooit bad, bad nog vaak, als er een teeder beminde echtgenoot of een lief kind op sterven lag. Maar daarom juist ligt er in zulk roepen, zonder meer, nog geen religie. Zoo roepen we naar menschen ook. Soortgelijke hulp wachten we ook van onze artsen. Neen, „sterkte in de ure der benauwdheid" wil zeggen als de benauwde ure komt, en we zien, dat God ze over ons brengt, en dat ze niet meer te ontwijken is, dan zóó temidden van dien nood en dood verkeeren, dat er blijkt in ons een sterkte te werken, die in macht deze benauwdheid teboven gaat. Het is, in de ure der bezoeking te staan, gelijk de soldaat op het slagveld. Niet roepende Laat ons niet strijden maar, nu de strijd eenmaal is aangegaan, dapper strijdende, omdat hij op zijn veldheer vertrouwt, omdat de heilige zaak waarvoor de strijd is aangebonden, hem wenkt, en omdat hij in de heilige geestdrift de eere van zijn banier en den naam van zijn veldheer liefheeft. Onder Napoleon overwon, wie zonder de sterkte, die van dien naam uitging, geslagen zou zijn. En zoo nu, en in veel hooger zin, voegt het u, als Gods kind, in den Naam des Heeren uw sterkte te hebben, zoodra de worsteling aanvangt, en gij persoonlijk in die worsteling betrokken zijt, en het aan u moet blijken, of de macht van uw God om u te sterkep.

Maar voor zulk een

:

!

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen