In de schaduwe des doods - pagina 39

31

Dan

men uren

lang-, een halven dag, soms een heelen dag, de gedachte aan den Naam des Heeren door het zielsbesef gaat. In alles bezig, vergeet men zijn God, en leeft buiten Hem. En ja, dan wordt er wel gebeden, en wel lof gezongen; maar ook zelfs in het gebed dolen de gedachten af, en onder het loflied galmt men woorden uit, zonder dat de ziel er in meeleeft. En natuurlijk, als dan temidden van zulk een toestand plotseling de dood door uw venster binneuklimt, en ge reeds met het doodzweet op het voorhoofd op uw bed neerligt, dan geraakt de ziel Terward, en kan niet opeens inleven in een vroomheid, die haar

leeft

zonder

dat

zelfs

vreemd was. Het lichaam vergt dan reeds zoo ontzettend veel van de ziel. Duizend vragen stormen door het bange hart. Alles om u heen verschrikt u. En ge siddert van angst op de zoo plotseling in u geworpen wetenschap, dat ge sterven gaat. En dan scheidt zich dat alles voor u. Aan den eenen kant die 'doodelijke plage, en die arts, en die medicijnen, en al wat menschen doen, om u te hulp te komen; en verre van dat alles, hoog boven 'U, die God dien ge vergeten hadt, en tot wien ge nu roept, maar een doffen klank, die moedeloos op uw eigen ziel terugvalt. dat is het nu juist, waarvoor Hiskia bewaard bleef. Ook hij '«'eende als een kind, ook hij piepte als een zwaluw, en al zijn roepen was, of God hem nog sparen mocht; maar zijn God was hem niet vreemd. Het was alles één voor zijn zielsbesef: de macht van zijn God in die plage de hand van zijn God bezig om zijn leven af te snijden; de werking van zijn God in dien klomp vijgen; en het luisterend oor van zijn God, in vaderlijke ontferming gereed, om zijn ^ielsklacht op te vangen. •met

En

;

Het bangste nu

is zulk een plotseling staan voor den dood, als het overkomt, gelijk dit telkens plaats grijpt bij een beroerte, bij een ongeluk dat u overvalt; het schriklijkst bovenal, zoo er, gelijk dat in groote steden met haar hooge huizen zoo vaak gebeurt, brand uitslaat en de uitgang versperd is, en een mensch opeens voor de vlam staat, die op hem aandringt, zonder dat er een uitweg is. Veel minder reeds is het, waar een pestilentie uitbreekt. Met alsof ook dit niet ontzettend zou zijn; maar omdat zulk een epidemische plage haar boden vooruitzendt. Dagen, weken lang hoort ge dan reeds uit verre landen, dat de plage naderende is, en dat God de Heere weer den engel zijns toorns uitzond, om de volkeren tot ernst te roepen en wakker te schudden

alleen

3<

luit

hun

En zult.

doodsslaap.

hierin

nu

ligt

een genade van

uw

God, die ge niet verachten

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen