In de schaduwe des doods - pagina 311

ROUWDEAGEN.

291

Maar vergeet uooit, dat het aandoen van rouw straks gevolgd wordt door het afleggen van den rouiv; en juist dat is het harde. Want als ge nu uw rouw aflegt, is dan uw doode vergeten, is hij dan losgemaakt van uw hart, spreekt ge dan uit dat het nu voor hem niet meer hoeft?

Ge gevoelt het zelf wel, wat bitter tragische zelfo, verlaging er in dat afleggen van den rouw voor onze menschelijke liefde uitkomt. Tijd slijt, maar juist dat is het vreeselijke, dat zelfs een liefde, die ons eenmaal bij dit graf zoo diep ontroerd heeft, ook slijten kon, tot ze ten leste sprakeloos werd. En dan soms dat weken vooruit reeds hunkeren naar het oogenblik, als het veelkleurig gewaad weer voor den dag kan gehaald, en men weer in de wereld kan uitgaan. Neen, dat alles is het leven van Gods kinderen niet, en beter niet gerouwd, dan zoo den rouw afgelegd. Weest niet bedroefd, gelijk de anderen, die geen hope hebben; maar ook laat iets van uw liefde voor uw dooden eens met u gaan in uw eigen graf.

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen