Encyclopedie der Heilige Godgeleerdheid - pagina 66

,

Afd.

58

2.

Hfst.

De 'ispa,

Origenes' besef was doorgedrongen.

hem

fiaSvipxTtX

vormen voor

eigen groep, die tegen de ypxftftxTixol Xoyoi over staan.

een

Immers Iets wat

Origenes.

§ 38.

III.

hij

te

noemt

ze uavptyoovcv en èvxvriov, de ééne aan de andere.

meer weegt, nu Eusebius

van deze classieke colleges Origenes

er bij voegt, dat het staken in niet

geringe geldverlegen-

heid bracht. Zijn opgeven van deze colleges sproot dus ten deele

maar ook

tijdgebrek,

uit

mag

ten deele uit overtuiging voort, en zoo

dus geconstateerd, dat

paedische gegevens vinden:

verband

tusschen

ligt

10.

reeds

bij

Origenes deze Encyclo-

het besef, dat er zeker organisch

de Theologie en de overige wetenschap;

dat niettemin tusschen beide een tegenstelling bestaat

2^.

twee groepen uiteenwerpt; critiek,

4

we

hierbij

bij

,

die ze in

dat in de groep der heilige studiën

dogmatiek

exegese en

dat de studie

.

men nu

3

.

tot

haar recht moeten komen; en

hem samengevlochten

is

met de

ascese.

Voegt

dat de geschriften, zoo van Clemens Alexandrinus

,

van Origenes, voor het meerendeel verband houden met het

als

gegeven onderricht, en

let

men

er op,

hoe ook

in

deze schriften

ongeveer dezelfde gedachtengang uitkomt, dan wordt het inzicht de eerste ontkieming der theologisch-encyclopaedische idé met-

in

terdaad veel rijker, dan men, louter op Chrysostomus en Ambrosius afgaande, dusver vermoedde.

De gedachtengang van Clemens uit

in zijn drie

van het verband, dat tusschen de

tische streven, in de

schepping

zelve,

hoofdwerken ging

heilige studie en het paganis-

door den Logos gegeven was, en

vindiceert dus feitelijk de organische saamhoorigheid

met het corps der overige wetenschappen. Zijn

van de Theologie

7rporp£xriKoq striemt

de

onzedelijkheid en de innerlijke koelheid van het paganistische leven,

maar

vernietigt het niet. Veeleer levert hij

op grond van de heiden-

sche aspiratièn een pleidooi voor het Christendom. Niet alsof het

Christendom een soort voltooid paganisme ware maar ,

dat

het

paganisme ten toon wordt gesteld,

als

in dien zin

afwijking van de

oorspronkelijke openbaring, die het Christendom hergeeft en voleindt.

Daarop gaat

hij

lijke beginselen

te plaatsen.

En

systeem gelegd

in zijn Trxilxyccyói; positief te

werk,

om

de zede-

van het Christendom tegenover die der heidenwereld na aldus negatief en positief den grondslag voor te

hebben, levert

hij

ten slotte in zijn

zijn

Zr pa paras

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen