De gemeente gratie - pagina 16

HET OP TE LOSSEN VRAAGSTUK.

12

voornemen]^ der verkiezing, den Heiligen Geest van de zijnen, ook

zelfs in

droevige vallen, niet geheel weg, noch laat hen zoo ver niet vervallen, dat zij

van de genade der aanneming en van den staat der rechtvaardigmaking zij zondigen ter dood of tegen den Heüigen Geest, en, van

uitvallen, of dat

Hem

geheel verlaten zijnde, zichzelven in het eeuwige verderf storten.

„Want, derfelijk

eerstelijk, in zulke vallen

zaad,

waaruit

zij

bewaart Hij nog

wedergeboren

zijn,

in

hen

dit zijn onver-

opdat het niet verga noch

uitgeworpen worde. Ten anderen, vernieuwt Hij hen zeker en krachtig door zijn Woord en zijnen Geest tot bekeering, opdat zij over de bedreven

zonden van harte en naar God bedroefd zijn, vergevinge in het bloed des Middelaars door het geloof met een verbroken hart begeeren en verkrijgen, de genade Gods, die nu met hen verzoend

is,

wederom

gevoelen, zijne ont-

fermingen en trouw aanbidden, en voortaan hunne zaligheid met vreezen en beven des te naarstiger werken. „Alzoo bekomen

maar

uit

zij

dan

dit,

niet

door hunne verdiensten of krachten,

de genadige barmhartigheid Gods, dat

zij

noch ganschelijk van

het geloof en de genade uitvallen noch tot den einde toe in den val blijven of verloren gaan. Hetwelk, zooveel hen aangaat, niet aUeen lichtelijk zou kunnen geschieden, maar ook ongetwijfeld geschieden zou doch, ten aanzien van God, kan het ganschelijk niet geschieden, dewijl dat noch zijn raad veranderd, noch zijne belofte gebroken, noch de roeping naar zijn voornemen wederroepen, noch de verdienste, voorbidding en bewaringe van ;

Christus krachteloos gemaakt, noch de verzegeling des Heiligen Geestes verijdeld of vernietigd

kan worden."

Uit deze uittreksels uit onze drie Formulieren blijkt duidelijk, dat onze Belijdenis tweeërlei

erkent

:

1

".

Eenerzijds dat er in den zondaar,

d.

in

i.

den gevallen mensch, nog zekere overblijfselen van de oorspronkelijke heerlijkheid, nog zeker licht der natuur overig is; en 2. anderzijds dat ook in de geloovigen tot aan hun dood toe de zonde blijft inwerken, en dat

zij

Er

ten gevolge hiervan zelfs in zware zonden vervallen kunnen.

is

dus

in

onze Belijdenis niet uitsluitend sprake van de volstrekte

tegenstelling tusschen geloof en ongeloof, zonde en heiligheid, maar

drukkelijk wordt in onze belijdenis, zoowel aan de

zijde

uit-

des zondaars als

zijde des geloovigen, zekere oorzaak aangegeven, waardoor het komt, dat er in den gevallen mensch nog zeker goed overbleef, en in

aan de

den geloovige nog zeker kwaad nawerkt. En staat dit eenmaal vast, dan springt het in het oog, hoe men niet losweg zeggen kan, dat de Belijdenis onzer kerken botst tegen de werkelijkheid van het leven, maar hoe omgekeerd gezegd moet worden, dat belijdenis en werkelijkheid volkomen op

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Terug naar resultaten Printen