Voor den slag - pagina 6

Hoe ze in hun hart voor den Heere der Heirscharen staan, staat niet aan ons ter beoordeeling. zullen ons wel wachten, aan wie ook het recht op den Christennaam ^te ont-

tijders.

We

zeggen, zoo lang

betuigt op dien- eerenaam prijs te harten alleen is hier de Alwetende. En altha^-'S op Staatkundig erf moet alle oordeel over wat in iemands hart omgaat, buiten het geding blijven. stellen.

hij

zelf

De Kenner der

Wat we op Staatkundig

,

erf,

wat we

bij

de stembus daarente-

gen- wel hebben uit te maken, is de heel andere vraag, of de candidaat, in wien de overtuiging zijner partij verpersoonlijkt optreedt, God Almachtig uit het Staatsbeleid bannen wil, dan wel ook in het Staatsbeleid het gezag en den geopenbaarden wil van id wil doen heerschen. dien Dit.is^iets, dat niet schuilt in de verborgenheid van^'het hart, maar; dat uitkomt. Uitkomt in de programma's, waa rmee de politieke partijen in het veld verschijnen. Uitkomt in de stellige

G

verklaring waarmee de candidaten optreden. En uitkomt niet minder in het verleden, dat elke partij voor haar rekening heeft. Dingen nu ook in uw district twee candidaten naar den zetel, waarvan de één de Religie van de Staatkunde scheidt, en de ander ook op de Staatkunde den invloed der Religie wil doen inwerken, dan kan er voor u geen aarzeling zijn, maar dan moet ge den eerste tegenstaan, en moet alle kracht door u en uw geestverwanten worden aangewend, om den man die met u voor u de eere Gods ook in het Staatsbeleid roept, in uw district te doen zegevieren. Zelfs al moet toegegeven, dan ook andere verschillen uw voorkeur kunnen bepalen, toch blijft deze hoofdtegenstelling primor-

uw keuze uw Koning

beheerschen. Ge kunt, ge moogt, öm de eere tot geen andere keuze verlokt worden. De man, die den Oranjestrik wel in de huiskamer op de borst dorst spelden, maar dien aflei als hij uitging, zou in uw oog een lafaard zijn, den naam van Oranjevriend niet waard. En wat is dan nog de eere en de liefde die we aan Oranje zoo hartstochtelijk toedragen, vergeleken bij het ontzag en de aanbidding die we verschuldigd zijn aan Christus, onzen Koning, die aan de rechterhand Gods zit. In het roemruchtig tijdperk van de grootheid onzer vaderen waren alle partijen in Nederland het althans hierover eens. Een Oldenbarnevelt en de De Witten erkenden even beslist als een Marnix en de Oranjevorsten, dat ook in het Staatsbeleid naar Gods heiligen wil, allereerst zelfs, moest gevraagd. Eerst uit Frankrijk is, met het Revolutiebeginsel, ook die scheiding tusschen Gods wil en het Staatsbeleid ook in ons goede Vaderland doorgedrongen, en nog steeds houden alle Liberale groepen aan die fatale scheiding vast. Die scheiding, ze is niet nationaal, ze is niet Nederlandsch, ze is een onkruid van vreemden bodem, en gij allen die voor onzen van God gezalfden Koning nog in aanbidding neerknielt, ge moogt op dit punt geen kwartier geven, en ge moogt van den strijd niet aflaten, eer dit vreemde onkruid weer uit de vaderlandsche erve zal zijn uitgewied. Reeds groote, breede plekken van de nationale erve zijn allengs van dit onkruid gezuiverd, en slechts op de kleinere helft van den vaderlandschen bodem tiert het nog. Vergeleken bij voor vijftig jaar vorderde ons bedoelen met reuzenschreden. Zelfs in 1905 stonden nog een 40.000 kiezers meer aan onzen kant, dan diaal

van

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen