Dictaten dogmatiek. Locus de Providentia, Peccato, Foedere, Christo - pagina 96

Locus DE Providentia.

96

meen

wantrouwen

en

zijn

welke

die,

enkelen beweren

slechts

te bezitten.

Die pretentie ontzeggen wij hun dan en verklaren ze voor bedrog. Dat stand-

nu

punt

gaven toch

slechts

enkelen zoo groot

bij

man

een

kwam

anderen

den

van

lijke

baard

een

;

toch

kunstvermogen duizenden

Bij

Ieder heeft de potenz van

er mee.

komt

weinigen

het

vermogens

alle

persoon

op

Zoo

dit

mensch aanwezig,

enkelen

macht

slechts

evenals

heeft

zonder ze aan

is

te raken.

Talent en genie

ook best

het dan

kenners

Adam

in

toch,

bij

hoe

de potenzen van

zijn

al

niets

van den aanleg van den

het

een of ander ervan uitkomt.

of

ons terrein

beheerschen

vermogen en dat

wie

Anderen tooveren

uitrichten.

blijkt,

bij

Amsterdam, die

er hier in

muzikaal

het

gaven maar toch menschelijk. Zoo

temmer, die de te

zijn

en toch,

menschelijk

is

kunnen

openbaring.

tot

lederen

in

afhangt,

niet ieders

dat

het geeste-

het

buiten ?

:

Komen we nu op

mensch

met penseel, muziek-instrument, enz.

terrein

er geen, bij

tot volle ontwikkeling.

:

Zoo is het menschen

op physiek

zien dit zelfs

maar

hebben sommige mannen

de baard

naar

het

treedt

We

dat voort te brengen.

hoort

alle

van

tal

zijn,

dat ze tot uiting komen.

zijn,

de menschel. natuur gegrond en dus hebben

in

om

potenz

een

toch op elk terrein, dat er

blijft

die wel in principe aan allen toebehooren, menschelijk

kunstvermogen

bij

vol te houden. Het

niet

is

zijn,

Zie

zijn.

we

aldus

maar een dieren-

om

het Paradijs,

Hier hebben

zijn

te begrijpen,

die dieren

een voorbeeld van

maar zich nu slechts bij enkelen openbaart en die enkelen zijn dan niet vroom daardoor komt het) maar dikwijls ruwe (anders zou men kunnen zeggen macht over het

die uit het Paradijs schijnt

dier,

overgekomen

te zijn,

:

in

een familie een biologische macht over dieren.

begrijpen,

hoe men ook op andere terreinen spreekt van

menschen. Soms vindt men

Zoo

laat

een

medium,

andere

het

zich d.

werking

bij

enkelen

dit

zoo

iemand,

i.

bezit.

voorkomt,

Het is

dat

feit,

hier

nog

vermogen van

het

voor de een of

sensibiliteit

die

werking slechts

om

daaraan

te twijfelen.

te

voegen,

dat

bij

Wanneer

op het hoogste

er

gebied verschijnselen voorkomen, die met deze phaenomena zekere

religieuse

overeenkomst vertoonen. over

hooge mate

in

dan geen reden

hebben we

staat,

die

van

die

den

ander

Het

hypnotisme

leert,

de

dat

van

ziel

zoodanige macht oefenen kan, dat

zijn

den een

subject als

niet meer maar Christus leeft in mij" en spreekt van „één plant met Christus te Moet dit dogmatisch verstaan worden, dat Christus krachtens Zijn zijn".

het

ware

intreedt

bij

den ander. Paulus nu zegt; „en

ik leef,

doch

ik,

Godheid één natura

Daar spreken

plant

humana is

;

wordt

niet

van

met den

Zijnen ?

de

Neen,

in

Hem

geldt

van Christus'

tweeden Persoon, maar van den Middelaar.

dus zóó groote gemeenschap van Christus'

van

het

ingelijfd te

worden en dat

|:/X-^

niet

en de onze, dat

we

door kennis of geloof.

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen