Dictaten dogmatiek. Locus de Providentia, Peccato, Foedere, Christo - pagina 1003

!

Caput

De Mediatoris

Offichs.

van het koninkrijk der hemelen

seering

wezen van

V.

die

gekomen

een y.xrxpyeïy óf een

óf

zal

beide

is

En

mogelijk.

eerst

en treedt het koninkrijk der hemelen

De manere

9.

van het creatuur.

het

als

tot

die

weg wordt de ;

187

Slechts één

volkomen

decisie zal

paradijstoestand hersteld

volle majesteit

in

regio.

Matth. 27 en heel Openbaringen)

(cf.

-yTrorxa-Tz^y

gaat de tusschentoestand

zijn,

§

op

Streng moet dus ten einde toe volgehouden de tegenstelling tusschen 't koninkrijk der hemelen en dat der wereld. Hiervoor wijzen wij ook op de zoogenaamde

afstamming van Jezus

uit

de Heere Jezus ook toen

nl.

staande, dat

op aarde rondwandelde eigenlijk koning der Joden Herodes en Augustus slechts usurpateurs waren en Christus de

was; zoodat

wettige vorst van Israël.

maar

De Roomsche Kerk houdt

David.

Herodes

hij

Dat dus

Hem.

van

niet Hij

onderdaan had moeten

De Roomsche Kerk

zijn

van Herodes,

waar te maken door de bewering, dat er een kroon van David was, die bij erfopvolging van Salomo op Rehabeam enz. doorging, totdat in Zerubbabel de laatste van die kroon gezien was

drager

heeft

dit

zoeken

eeuwen lang in het duister te komen en zoo op Jezus over te gaan, zoodat Hij rechtens de kroon van David en Salomo droeg. Is dit alles waar, dan volgt hier dus uit, dat Christus was zijn recht erkend geworden rechtens zou hebben kunnen heerschen over dat kleine deel van Azië, wat ligt tusschen Tyrus en de woestijn de zee en

was gaan wegschuilen om

;

dat ze toen 4

Maria en Jozef weer op

in

—

—

;

Mesopotamie. Het

is van 't uiterste gewicht het erroneuze dezer voorstelling goed in te Ze hangt nauw saam met 't Chiliasme. Ze moet geheel en al op zij gezet geworden. Wat in David's koningschap gezien is, was niet reëel, maar droeg een dubbel karakter. Voorzooverre Israël een volk op deze aarde was, heerschte ook in Israël een gezag van menschen over menschen, dus opgelegde souvereiniteit. Zoo van de vaders over de kinderen van de heeren over de slaven

zien.

;

enz.

Gelijk

er

nu

bij

andere volkeren een culminatie dier Souvereiniteit was

—

—

den koning, kon ook in Israël als deel der wereld zulk een koning met opgelegde souvereiniteit optreden. Dat hoorde dan echter tot het rijk der algemeene genade, niet tot de bizondere genade in Israël, dat kon, in zooverre in

zij

menschen waren, maar

schen Israëlieten waren. niteit

droeg,

reeds

dit

is

ze

geschied,

niet in zooverre zij in onderscheiding van de menVoorzooverre David dan ook die opgelegde souverei-

weggegaan en blijkens

I

vernietigd.

Kon. 1?

:

15,

Voor 10 van de

12

stammen

is

22—24 de aankondiging van den

profeet Ahia aan

Rehabeam en Jerobeam. Ze waren afgescheurd van David's waar de Heere afscheurt, is geen erfrecht. Dat bleef alleen gelden voor Juda. En ook wat Juda aangaat, ging het weg bij Jechonja cf. Jerhuis

en

22

30

:

:

„niemand van

zijn

zaad

zal

voorspoedig

zijn zittende

op Davids troon".

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen