Onze eeredienst - pagina 16

DE VERGADERING DER GELOOVIGEN.

12

II.

De vergadering der geloovigen. Het beginsel

waaruit

voor

ons

goed en deugdelijk recht der

het

liturgische gebondenheid opkomt, ligt, gelijk we zagen, in het karakter van „vergadering", dat elke samenkomst der geloovigen draagt. Toen Isaac Da Costa in zijn dagen des morgens open hof bij zijn huislijke

werd te

godsdienstoefeningen

toegelaten,

richten, gelijk

hield,

was Da Costa

hem goed

vrij

elk

om

belangstellend hoorder

deze samenkomsten

in

dacht.

Die samenkomsten toch hield

hij

huizes toelaten of buitensluiten wie

hem

en

man,

als gastheer.

hem

Hij

kon

als

geviel of misviel.

hoofd des

Het stond

hardop in het Hebreeuwsch of in het Nederlandsch kon hardop of zachtkens lezen. Hij kon een gebed laten voorafgaan of volgen. Hij kon laten zingen of niet laten zingen, en zoo hij zong, psalmen of gezangen kiezen of Engelsche hymnen of zangen van Cesar Malan in het Fransch. Hij kon een aalmoes voor de armen vragen of niet. Hij kon vroeg of laat beginnen. Hij kon lang of kort lezen. Hij kon het doen in zijn kamerjapon of in deftig gewaad. Hij kon staande of zittende ageeren. Kortom, hij was als gezinshoofd en gastheer volmaakt vrij, om alle ding te regelen of niet te regelen, en in elk geval te doen naar eigen goedvinden. En in die positie verkeerde Da Costa, omdat er te zijnen huize geen „vergadering" werd gehouden, maar een bijeenkomst, of zelfs dat niet eens, maar enkel een geestelijke instuif. Het verschil tusschen die twee ontsnapt velen wel, maar is toch duidelijk. Een vergadering is het in een zaal of vertrek opkomen van de leden van eenzelfde corporatie, college, vereeniging, genootschap of gilde, doch altoos daaraan te herkennen, dat vooraf vast moet staan, wie er wel en wie er niet toe hooren, en dat wie er toe hooren, verschijnen, niet omdat een ander het hun toestaat, maar omdat ze er recht op hebben, en het hun zelfs ten plicht is. Bij een college noemt men het ook wel zitting, omdat men dan zelf Bzit, en anderen voor zich kan laten verschijnen. Met name de rechtbank houdt zittingen, geen vergaderingen. En van de rechtbank is dit begrip van zittingen overgegaan op de parlementen, op gemeenteraden, op kerkeraden enz., ook al loopt daarvoor ook nog het woord „vergadering". Men kan zoowel spreken van een kerkeraadsvergadering als van een te

j|

vrij

lezen.

zijn

Hij

Bijbel

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Terug naar resultaten Printen