Een geloofsstuk - pagina 16

EEN GELOOFSSTUK.

14

opgeleid

Academisch onderwijs

bij

Onze

hebben moesten. wat

legen, en

den geest van wat

juist in

dictaten van vroeger lieten

nog het meest drukte niet.

vakken stond.

niet

de bibliotheken aan moderne litteratuur voor het

in

grijpen stond, ging schier zonder uitzondering tegen ons

twee redenen

we

ons daarom ver-

was geen

er

:

En wat

in.

Om

voor rustige studie.

tijd

Vooreerst niet omdat elk hoogleeraar voor

te veel

Professor Fabius moederziel alleen voor heel de

Juridische faculteit, en de hoogleeraar Woltjer straks slechts voor het

de

Semitisch,

inspringende in

hulpprofessoren

de tweede

onze

studieën

nemen.

rekening

dat

moest onder ons één enkele voor

zijn

ook

zelf

elders

voldoend werk worden.

lot

onzer

van

Ook

niet.

sprake

Had dan ook

Er

was ook

en wat menschen bouwden. schappelijk gebied strengeld

zit,

in

al

van

stam met

't

opgeschoten. zijn

de

God deed

Gods hand

Uit

het

leeft

groeien,

ook op weten-

wat organisch ineen gevlochten en dooreen ge-

onze hand rust niets dan de

wetenschap was door ons er

het

door van het Gewor-

wat

hier

De

steen te doen kleven door het cement.

ze

Maar zoo stond

zijn geweest.-

hier toch ging het onderscheid

Gegrond.

en

teld

geen

zit

den professoralen arbeid gehangen, er

aan

Stichting groei

Nog

den examenlast

al

en de publieke actie aan elke promotie annex.

zou

geen solied,

aanvankelijk

twee faculteiten, met

in

Academie

de

vijf

geen principieel, geen ons

meer dan een onzer

we

minstens

Hetgeen

kon dan

Het

waar

dan

in getal als

buiten

arbeid

kwam

hierbij

weinigen

ons,

allerlei

afriep.

man voor opkwam,

En

bijgestaan.

men

dat

plaats,

nog gedurig voor

waren,

van

en de Historie der wijsbegeerte door

Linguistiek

dagen

niet

den bodem

maar,

Alleen

te

in

't

zelf

aloude

die

om

steen op

geloof wortelende

scheppen, veeleer was

ouds geweest en eens

van

edelst loof uit

nieuw

truffel

als prachtige

van het denkend leven

stam

was ingewaterd,

takken waren krom getrokken, het loof was verwilderd, en ver-

dord, laten

en toen had

houwen, zoodat

staan bleef, en het louter

't

door genade,

is

in

God er uit

in zijn toorn

niets

beliefd, dien

stam

af te

dan een afgehouwen tronk van

dien afgehouwen

de tweede

tronk, dat toen later,

helft der vorige

eeuw weer,

heel

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Terug naar resultaten Printen