Eudokia - pagina 16

10

krankenhuis wezen wil, kon Eudokia niet wezen.

Het is niet de maar de Christus Consolafor, die hier de kranken tot zich roept en zegenend de handen over hen uitstrekt. Doch dan komt men ook van zelf voor het snijdend dilemma te staan: humaniteit

Mag

wie

alleen

meester worden

gelooft te

gelijk

wij gelooven, hier als medicijn-

hulp geroepen, of mag, als

't

moet, het heilige

Meer nog: ook aan de patiënten een recht van medekiezen worden toe-

geloof en de medische treffelijkheid wordenfgeschift? zal

gelaten? Dat de stichting zelve, voor zoover ze er zich de kans

geboden ziet, voorkeur geeft aan v^at in geestelijke homogemet haar leeft, behoeft nauwelijks gezegd, en te vuriger stijgt van 't ziekbed op, zoo wat in Christus vereenigd was, dank de macht tot redding van de ziel en de macht tot redding van het lichaam, ook in den arts één is. Reeds moeilijk nu kon hierop bevestigend geantwoord worden, omdat het aantal artsen onder de geloovigen, naar evenredigheid van de bevolking, in het pertoe

niteit

centage zoo laag staat.

God

lof,

't

betert.

Als ik terugdenk aan

jonge jaren, hoe toen de pi'oportie was, dan

mijn

zoo

geklaagd,

sterk

Thans schoof

dit

ik

van

nauwelijks

percentage beneden de

is

het niet te

één op de 40 gewaag. helft

van

dit cijfer.

Ook

zóó echter blijft er toch druk. Rotterdam was ook in dit opzicht zeldzaam gelukkig, dat 't nog op tal van geloovige artsen mocht roemen, maar toch mag, zelfs met de Schrift voor oogen, niet staande gehouden dat voor medische hulp, nooit anders dan wie

met u mee

Ge

ziet

bidt, toelaatbaar is.

het

aan

Hiram

en Salomo.

Het gold voor Salomo

bouwen op Sion van den heiligen tempel voor Jehovah. Daarvan althans, zou men zeggen, had Israels koning alle on-

destijds

't

heilige hand dan toch moeten afhouden. Alleen wie met Salomo Jehovah eerde, had bij den bouw mogen zijn toegelaten, en geen kunstenaar of bouwmeester van paganistische doling had hierbij Te meer zou ons dit zoo in Salomo's dienst mogen komen.

kunnen toeschijnen, omdat 't bij de samenstelling en oprichting van den Tabernakel in de woestijn zoo en niet anders toeging. Daar traden, Bezaleël en Aholiab op, twee geloovige zonen Israels,

die van

de Egyptische kunstminnaars en architecten scherp

hun bouwkunst hadden afgezien, Geest bezield

en geleid werden.

en nu bovendien door Gods Dit nu kon toen niet anders,

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen