Ad Valvas 2006-2007 - pagina 543

AD VALVAS 21 JUNI 2007

I N T E R N A T I O N A A L

Op studiereis naar Vietnam

Een bizar avontuur studenten van de economische faculteit gingen een maand naar Vietnam om onderzoek te doen voor bedrijven. Een bijzondere ervaring voor lien: slang eten en suïcidale acties in de verkeerschaos van Hanoi. Vier Vietnamgangers vertellen. TEKST: PETER BREEDVELD FOTO'S: STEFAN VISSER

Economiestudent Jordi Dumans (24), master finance, schuwt nieuwe ervaringen niet en in Vietnam heeft hij zich dan ook cobra laten opdienen. Het was een bizar avontuur. "De cobra werd levend in een kooi naast mijn tafeltje gereden en getreiterd met stokken, om 'm gek te maken. Toen werd, terwijl twee mannen hem vasthielden, zijn hart eruit gesneden en op een schoteltje op tafel gezet. Dat ding heeft zeker nog een half uur geklopt, als bewijs van versheid, begrijp je. Zijn bloed werd afgetapt in twee glazen en het vlees werd op allerlei mogelijke manieren bereid: gebakken, gekookt, gegnld, noem maar op."

Harde dobber Dumans was een van de 25 studenten van de economische faculteit die van 1 april tot 2 mei in Vietnam onderzoek deden voor bedrijven die in het land actief zijn of actief willen zijn. Bachelorstudenten levert deze reis zes studiepunten op; voor masterstudenten is het een mooie aanvulling op het cv. Dumans onderzocht voor het Nederlandse aannemersbedrijf A. Hak, gespecialiseerd in ondergrondse infrastructuur (waterleidingen, kabels, riolering), wat het bedrijf kan doen om in elk Vietnamees huishouden een aansluiting op de waterleiding te krijgen. Organisaties als de Wereldbank en de Vietnamese overheid willen dat zulks in 2020 het geval is, maar dat gaat een harde dobber worden, ontdekte Dumans. Werk genoeg voor A. Hak, maar in Vietnam zijn veel verschillende bedrijven op dit gebied actief en een bedrijf heeft meer aan goede relaties dan aan een gedegen reputatie, volgens Dumans. Stefan Visser (23), master marketing, kan beamen dat je in Vietnam veel baat hebt bij goede kennissen. Hij ging op zoek naar fabrieken om voor het Engelse bedrijf Eurobath

T)ß cobra werd levend in een kooi naast mijn tafeltje gereden ^ Messing badkameraccessoires te produceren. "Aanvankelijk probeerde ik het met behulp van allerlei overheidsinstellingen, maar dat leverde niets op", aldus Visser. Via de vriendin van een familielid van zijn Vietnamese tolk kwam hij wel in contact met fabrikanten die hem ontvmgen en rondleidden door hun bedrijf. "Eén telefoontje volstaat in Vietnam. Je kunt dan dezelfde ochtend nog langskomen."

Goede beurt Nick Blok (22), master finance, ging voor de Amsterdamse diamantenfabriek Gassan Diamonds op pad. Hij moest uitzoeken of er voor Gassan, die toeristen in Amsterdam rondleidt (en ze ondertussen probeert te interesseren voor edelstenen), mteressante klandizie in Vietnam rondloopt. "iVlaar er komen naar schatting vierduizend Viemamezen per jaar naar Nederland", vertelt Blok. "Die laten alles door het reisbureau regelen en het zijn er zo weinig dat het voor Gassan niet lonend is dat in plaats van die reisbureaus te doen." Martin van den Kerkhof (23), bachelor economics, deed onderzoek voor Shell Vietnam, naar de beste manier om een social investment program vorm te geven. Van den Kerkhof ging de straat op om te enquêteren en ontdekte dat

de Vietnamezen behoefte hebben aan maatregelen op het gebied van de verkeersveiligheid. "Alleen al in Ho Chi Minhstad komen per dag tien mensen om m het verkeer." Hier ligt een mooie taak voor de Vietnamese overheid, zou je zeggen, maar waar die haar verantwoordelijkheden blijkbaar laat liggen, kan Shell Vietnam een goede beurt maken met bijvoorbeeld campagnes voor valhelmen.

Oogkleppen Het verkeer in Vietnam is ook een heel bijzondere ervaring, vertellen de vier Viemamgangers. "De straten zijn echt vol met scooters waar mensen met z'n vieren of vijven opzitten", aldus Blok. "En maar toeteren. Regels zijn er niet, gewoon gaan en toeteren." Iedereen kijkt alleen maar voor zich op straat, weet Dumans. "Opzij kijken doet niemand, het is alsof iedereen oogkleppen op heeft." Wachten op een goed moment om de straat over te steken heeft geen enkele zin, ontdekte Van den Kerkhof. "De eerste tip die we van onze begeleidster kregen, was dat je gewoon langzaam moet beginnen over te steken en dat je nooit terug moet lopen. Gewoon op hoop van zegen je een weg naar de overkant banen." Blok heeft zich op een dag, toen hij door de straten van Ho Chi Adinhstad scooterde, door een paar andere scooterrijders laten verleiden tot een racewedstrijdje, bekent hij. Uitgaan kan in Vietnam ook uitstekend. Er zijn interessante clubs, waar wel een paar eigenaardige regels gelden. Zo krijg je een eigen tafel toegewezen en word je geacht geen contact te zoeken met de gasten aan de andere tafels. "Je mag van je tafel naar de dansvloer lopen en weer terug", vertelt Blok. Toen hij eens wat andere gasten benaderde, werd hij meteen aangesproken door de beveiligers. Maar ze zijn aardig, die Vietnamezen. Tegen het behaagzieke aan zelfs. "Echt een behaagcultuur", noemt Van den Kerkhof het. Boos worden ze niet gauw. "Bij het mausoleum van de leider Ho Chi Minh negeerden we de bewakers die ons tegenhielden omdat het mausoleum ging sluiten", vertelt Visser. "We liepen door, maar ze bleven heel vnendelijk lachen, raakten zelfs niet geïrriteerd. Niet dat we enn kwamen, trouwens." De Vietnamgangers presenteren hun onderzoeken op een seminar in cultuurcentrum De Griffioen, 27 juni, 15 tot 18 uur. www.svs-researchproject.com Reageren? Mail naar: redactle@advalvas.vu.nl.

^

RAGINA 9

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen