Uit de Pers.

Naar aanleiding van het plan om door de vrouwen in Nederland aan de Koningin een geschenk te laten aanbieden met het oog op de blijde gebeurtenis, die aanstaande is, schrijft HoUandia over de beteekenis en roeping der vrouw een artikel, waaruit we het volgende overnemen:

Maar behalve in die bizondere eere, die het baren van het heilige zaad over het vrouwelijke geslacht doet uitgaan, is de vrouw ook een schat in het leven der menschheid door de gemeene gratie.

Dit laatste staat ongetwijfeld met het eerste in verband door den Raad des Heeren. Wij wijzen dit verband bier thans niet nader aan; het bestek van dit woord over de vrouwenbeweging laat dit niet toe.

Slechts wijzen wij er op, dat ook in het gemeen de vrouw de troosteres des levens is, de moeder der hope. Zij draagt de bekoring der rustige zachte schoonheid. Zij vertegenwoordigt de poëzie van haar zoete zijde. Zij is daardoor in bizonderen zin poëzie in het menschenleven. Zij is beminnelijk door het gevoelige, het zachte, het fijne en teedere, het liefe lijke, dat haar kenmerkt in haar deugden, in haar woord en daad, in haar zijn en leven, en in heel haar verschijning en invloed.

Indien in dit vrouwelijke geen rijkdom van leven lag, geen gloed en kracht, geen zeer diepe gloed, ook al is zijzelf zich daarvan niet altoos of zelfs zeer weinig bewust, — er kon hiervan geen verwarming, geen bekoring uitgaan; niet zoover kon haar invloed reiken, niet zoo diep machtig en innig doordringen.

Neen, hier brandt diep een groot levensgevoel, een machtige hartstocht. Maar juist dit is der vrouwen sieraad, het gezegend deel der gratie, waarin zij onderscheiden is, dat zij, in onderscheiding van den man, zachter, stiller in omtrek is; haar vuur ligt diep in haar gevoel, en treedt niet vlammend maar in zachten, ingehouden gloed, in de maat der liefde, koesterend naar buiten. Slechts wanneer die diepte geraakt wordt, ruw gestooten en gescheurd, en zoo de gevoelswerking de weerhouding te sterk wordt, dan is die vrouw als de vulkaan, heftiger, geweldiger, onweerstaanbaarder dan de man. £n dan is zij, — al kan zoo exceptioneel een Debora, een Jeanne d, Arc, schoon zijn, — dan is zij evenmin als de vulkaan de bekorende vrouw in den heerlijken zin, dien het levensgeluk vordert.

De vrouw is als de bloemen zacht, maar diep in zich dragend al den gloed, die in de gloeiende vruchten naar buiten treden kan. En zij, in verband daarmee en juist ook daardoor, de moeder in al de bekoorlijkheid en heerlijkheid van dien naam, de moeder des levens door allen gezegend, de moeder van levensvrede en levensgeluk, van schoone levenszeden en onmisbare levenszoetheid.

Daarom ook lijdt ons tegenwoordig maatschappelijk leven schade, groote schade, doordat, bij verlating van het Woord Gods, valsche wetenschap en wereldbeschouwing, valsch gevoel ook, de vrouw willen bewegen en weten te bewegen, om den sluier van haar gevoel en van haar leven af te leggen, om zich uit te leven in haar verborgen inhoud, zich te emancipeeren, en heel haar gevoel in al zijn gloed en kracht door te doen breken in haar verschijning.

Een man zal de vrouw daardoor nooit worden; zij is en blijft in heel haar zijn een andere; en zij is droevig misleid en dwaas, zoo zij niet een andere wil zijn.

Maar indien de vrouw zich, juist dan als een andere, maar naar mannenzede, uitleven, geheel uitleven en uit zichzelf doorbreken wil, — ja, dan zal zij interessant zijn, in hooge mate en geweldig interessant, — gelijk de vulkanen en vloedgolven, die bet mecschelijk leven in Italië verwoesten. Ja, gelijke ze interessant was in den ondergang der eerste wereld. En gelijk zij interessant geweest is en nog is in heel dat spel der intrige, waarbij de vrouw de netten gesponnen heeft, om het leven te vangen en te verderven, en waarmee de vrouw machtig is geweest, geweldig machtig, ten kwade.

Dat de vrouw, mee door mannelijk onvermogen, of omdat de huwelijksplicht mannmconscientie niet beweegt aan de vrouw zijn liand te bieden, sij ook voor haar brood moet werken im het zweet baars aanschgns (een oordeel, door God toch niet op de vrouw, maar op den man gelegd); en dat zij daarbij ook met mannen meewerkt, in arbeid voorheen enkel door mannen verricht, maar waartoe ook de vrouw alleszins bekwaam is; dkt wraken wij niet.

Wel deert het ons voor zeer velen. En gevaar om ontvrouwd te worden, is hier allerminst uitgesloten; een gevaar, dat heel het leven met verarming bedreigt. Maar het oordeel moet hier den mannen meer treffen dan de vrouwen. En wie aan de vrouw het recht ontzeggen wil, om met den man naar haar eigen talent kennis te nemen van het leven, te lezen, te studeeren, te schrijven ook, zich aan het breede leven te geven met haar hart en gaven, — die kent en erkent de gave Gods in de vrouw niet; die wil haar wel dienstmaagd, maar geen vrouw laten zijn. O, de kennis ook Mioeft de vrouw, haar gevoel, haar hart, haar harmonisch bewaren van de levensbanden; en zoo weont komen willen aan de dorrende hoogten dër ijdele filosofie, der dwaze stelselzucht, der tirannieke partijoverheersching, zoo zal ook onze wetenschap en ons levensbeheer gewogen moeten worden op de weegschaal van het hart der vrouw.

£n de christelijke vrouw, de vrouw in Christus, — zij zal ook hier de ware maat moeten kennen en zijn.

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen