Geen duimbreed?! - pagina 186

DOORWERKEN

186

OP E E N G E S L O T E N

UNIVERSITEIT

rooker is'. Oranje moest dan nog wel even het precieze adres van de vroegere premier doorgeven. 14 De omstandigheden waaronder de meeste studenten moesten werken waren bijzonder slecht en gevaarlijk, moest Oranje tot zijn ontzetting constateren. Zij zagen er niet veel beter uit dan schooiers, zo slecht gekleed en gevoed waren zij. Alleen de medische studenten waren er beter aan toe, omdat zij in hun vak tewerkgesteld waren en goed verzorgd werden. Maar tot die categorie behoorden, bij gebrek aan een volwaardige medische faculteit, geen vu-studenten. De vustudenten vormden zoals wij reeds zagen maar een kleine groep, amper 50 op een geheel van ongeveer 3000. Na de behouden terugkeer van Oranje staken de rectores magnifici de hoofden bij elkaar om een protestbrief tegen de slechte levensomstandigheden van de studenten op te stellen. Op dat moment waren er al minstens 25 studenten omgekomen door ongelukken of bombardementen. Zeven waren in aparte strafkampen omgebracht. De rectores wezen er in hun brief van 15 maart 1944 op dat het werk voor de meeste studenten totaal ongeschikt was en dat zij veel te lange arbeidstijden moesten maken van soms tot 36 uur aaneen. Het voedsel was volstrekt onvoldoende en bevatte zelden of nooit vlees, groente of vet. 15 Oranje had ook graag gewild, dat in de brief nog iets werd gezegd over de vele docenten die ontslagen waren. Zijn collega's waren het hiermee echter niet eens, omdat zij bij deze gelegenheid uitsluitend het studentenbelang wilden dienen. 1 0 Natuurlijk haalde het protest van de rectores bij Van Dam niets uit. Als hij zelf al iets had willen doen voor de studenten voor wier lot hij toch verantwoordelijk was, dan was hij daar niet toe in staat geweest. En de Duitsers wilden natuurlijk helemaal niets voor hen ondernemen, die maakten alleen maar meer jacht op jonge mensen om hen in Duitsland aan het slavenwerk te zetten. Oranje zette zich niet alleen voor de studenten in Duitsland in. Hij spande zich ook ongelooflijk in voor de studenten die ondergedoken zaten. Zo goed en zo kwaad als dat nog ging, reisde hij het hele land door om studenten tentamens af te nemen. Het was voor de meesten van hen immers veel te onveilig geworden om te reizen. 'Ik reken op jullie', had hij gezegd bij de laatste bijeenkomst van het vu-corps in december 1942, 'jullie kunnen op mij rekenen.' 17 Hij stimuleerde de ondergedoken studenten hun studie voort te zetten, ook al konden zij vaak de nodige concentratie daar niet voor vinden. Oranje nam niet

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen