GeheugenvandeVU cookies

Voor optimale prestaties van de website gebruiken wij cookies. Overeenstemmig met de EU GDPR kunt u kiezen welke cookies u wilt toestaan.

Noodzakelijke en wettelijk toegestane cookies

Noodzakelijke en wettelijk toegestane cookies zijn verplicht om de basisfunctionaliteit van GeheugenvandeVU te kunnen gebruiken.

Optionele cookies

Onderstaande cookies zijn optioneel, maar verbeteren uw ervaring van GeheugenvandeVU.

Bekijk het origineel

Bijzondere chemie?! - pagina 187

Bekijk het origineel

+ Meer informatie

Bijzondere chemie?! - pagina 187

75 jaar scheikunde aan de Vrije Universiteit

2 minuten leestijd Arcering uitzetten

THEORETISCHE

CHEMIE

de methode-ontwikkeling, ook al was toepassing op moleculen met meer dan een paar elektronen niet mogelijk. De nieuwe methodes voor elektronenstructuurberekeningen, die in de jaren zeventig door de theoretische chemiegroep van de Vrije Universiteit ontwikkeld werden, namen een speciale plaats in door het expliciete streven naar toepasbaarheid op grote systemen. Deze methodes (en hun opvolgers) en de bijbehorende programmasystemen zijn nu veel prominenter in het onderzoeksgebied aanwezig dan er toen verwacht kon worden. Twee decennia lang heeft de Xa-methode binnen de theoretische chemie heftige emoties opgeroepen. Het Xa-model werd geïntroduceerd als een benadering van het H F-model. Op dit laatste model was het merendeel van de theoretisch-chemische berekeningen gebaseerd. Bijna al het theoretisch-chemisch onderzoek in de jaren zeventig en tachtig was gericht op het uitwerken van methoden die, beginnend met het H F-niveau, de exacte oplossingen steeds dichter benaderden. Dr. K. Johnson van het Massachusetts Institute of Technology ( M . I . T . ) implementeerde als eerste het Xa-model voor moleculen. Zijn implementatie bevatte grove benaderingen, maar leverde toch vaak erg goede resultaten op (beter dan het H F-model en dus beter dan verwacht mocht worden). De methode die in Amsterdam werd ontwikkeld, borduurde voort op eerder werk van dr. D. Ellis van North Western University (Chicago) en kon de Xa-vergelijkingen vrijwel zonder benadering oplossen. Hiermee werd de nauwkeurigheid (in termen van overeenstemming met het experiment) definitief aangetoond. Achteraf kan geconstateerd worden dat de aversie tegen deze methode, ingegeven door irrationele ergernis over het gebluf van auteurs als Johnson, de doorbraak van deze nu zeer belangrijke methode erg vertraagd heeft. Misschien droeg ook het ogenschijnlijk gemakkelijke succes van de methode vergeleken met het geploeter van de orthodoxe kwantumchemici bij aan deze vertraging. Vergeleken met de situatie in de jaren zeventig was het beeld begin 2 0 0 0 totaal gewijzigd. De theoretische en computationele chemie namen in het geheel van het chemische onderzoek een prominente plaats in. Het merendeel van de theoretisch-chemische berekeningen was van het DFT-type en daarvoor waren verschillende oorzaken. De belangrijkste was de ontwikkeling in de tweede helft van de jaren tach-

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Bekijk de hele uitgave van zaterdag 1 januari 2005

Historische Reeks | 301 Pagina's

Bijzondere chemie?! - pagina 187

Bekijk de hele uitgave van zaterdag 1 januari 2005

Historische Reeks | 301 Pagina's