De Vrije Universiteit en Zuid-Afrika 1880-2005 ([Deel 1]) - pagina 169

HET

AFRIKAANS

schrokken de verdere ontwikkeling van het Afrikaans dus op een zeer kalm tempo. Verscheidene andere universiteiten gingen haar voor in de toelating van de vereenvoudigde spelling, zoals Hesseling opmerkte. De universiteit te Groningen aanvaardde vanaf 1 9 1 6 in het Afrikaans geschreven proefschriften; D.B. Bosman verdedigde daar op 26 juni 1 9 1 6 een eerste in het Afrikaans geschreven taalkundige studie Afrikaans en Maleis-Portugees over het ontstaan van het Afrikaans (dat een frontale aanval was op de opvattingen van D. C. Hesseling in dezen). 197 Utrecht volgde in 1 9 1 9 . Daar was de literatuurwetenschapper E.C. Pienaar de eerste verdediger van een in het Afrikaans geschreven proefschrift: Taal en Poesie van die Tweede Afrikaanse Taalbeweging.19* De eerste Afrikaanstalige proefschriften aan de universiteiten van Amsterdam en Leiden waren respectievelijk die van de literatuurhistoricus S. P. E. Boshoff (13 december 1921) en de theoloog/ kerkhistoricus H.D. van Broekhuizen (22 februari 1922). 1 9 9 Nog net voor Leiden en Amsterdam, stapte de v u heen over de 'bezwaren' tegen het Afrikaans die Van der Westhuizen in 1 9 1 6 nog moest respecteren, en gaf in 1 9 2 0 het groene licht aan N. J. van der Merwe, die in januari 1921 op een in het Afrikaans geschreven proefschrift promoveerde. Vanaf 1 9 2 1 werden proefschriften van Zuid-Afrikanen in het Afrikaans geschreven, of - veel later - in het Engels. De reglementaire regel, dat 'de oppositie geschiedt, evenals de verdediging, in de taal, waarin de stelling of het proefschrift, waartegen zij zich richt, geschreven is', werd pas in 1935 ingetrokken op verzoek van de hoogleraar wiskunde M. van Haaften naar aanleiding van het anders luidend algemeen Academisch Statuut. Vanaf dat moment was de regel dat de promotieplechtigheid in het Nederlands zou zijn, tenzij het gebruik van een andere taal wenselijk was, dit ter beoordeling van de betrokken faculteit. 200 Het terughoudend taalbeleid van de vu-senaat inzake het aanvaarden van het Afrikaans had, behalve formalisme en een Nederlands-nationalistische cultuurvisie, naar het lijkt ook een principiële en taalfilosofische achtergrond. Sommige vu-taalkundigen en filosofen verzetten zich tegen de taai-evolutietheorie van Otto Jespersen en diens Nederlandse volgelingen. Zij zagen in diens opvattingen over het menselijk streven naar vereenvouding - deflectie bijvoorbeeld - geen evolutie van de taal maar revolutie-in-de-groeniaanse-zin van dat woord. Bekend is

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen