Bijzondere chemie?! - pagina 207

FARMACOCHEMIE

gen, maar met geavanceerde farmacofoor- en eiwitmodelling-benaderingen aan Cyt. P450. Integratie van de experimentele en de computationele lijn kreeg pas echt gestalte nadat in 1 9 9 9 een structurele positie kon worden ingevuld (vanaf 2004 bezet door dr. B.C. Oostenbrink, die promoveerde bij prof. dr. W. F. van Gunsteren aan de ETH in Zurich) en nadat in samenwerking met de onderzoeksgroepen van Gooijer, Lammertsma en Van der Vies het omvangrijke programma Chemistry of Complex Molecules ( C C M ) gehonoreerd werd. Voor het ccM-programma 'Proteins in Action' werden met behulp van computationele simulaties en geavanceerde spectroscopische technieken interessante studies verricht aan de structuur, dynamica en functie van Cyt. P450S. In de groep van Timmerman werd alle capaciteit in de histamine-lijn ingezet. Ook in dit onderzoek werd de computer een belangrijk onderzoeksinstrument. De betekenis van de toepassing van de moleculaire biologie in de farmacologie werd tijdig erkend. Dr. R. Leurs deed na zijn promotie ervaring op in moleculaire biologische technieken als postdoc in Parijs bij prof. dr. J.C. Schwarz. Na een KNAw-fellowship7 werd hij universitair docent aan de Vrije Universiteit. De nieuwe expertise leidde ertoe dat de vakgroep belangrijke bijdragen kon leveren aan de karakterisering van twee 'nieuwe' histamine receptoren (H3 en H4). In de vakgroep was een reeks van liganden ontwikkeld. Deze liganden werden belangrijke 'researchtools' en werden commercieel verkrijgbaar, zoals anthamine, clobenpropit en immepip. In dit verband mogen de belangrijke bijdragen van de analisten J. Ch. Eriks (de motor achter de synthese van anthamine) en G. J. Bijlo (zij toonde ook haar talenten bij de organisatie van symposia) niet onvermeld blijven. De biotechnische analisten K. Kramer en O. P. Zuiderveld zorgden voor continuïteit. Kramer promoveerde uiteindelijk aan de Universiteit van Utrecht op een telemetrische methode die hij had ontwikkeld voor farmacologische metingen aan kleine dieren. De sterke concentratie op twee onderzoekslijnen leidde eind jaren tachtig tot het vertrek van dr. A. Bast, die in 1988 tot bijzonder hoogleraar moleculaire farmacologie was benoemd. Zijn onderzoek op het gebied van radicalen en anti-oxidanten paste niet in de gekozen onderzoekslijnen. Bast greep de kans aan om hoogleraar te worden bij de Medische Faculteit aan de Universiteit van Maastricht. De vakgroep

209

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen