Kleine luyden in ontwikkeling - pagina 267

de thuisbasis en de teruggekeerden

266

1980 een gedeelte wijdt aan ontwikkelingshulp. Hij betoogt daarin dat ‘de voorwaarden om de natuurwetenschappen in de ontwikkelingslanden tot ontplooiing te brengen slechts in een lang en geduldig begeleid proces tot stand kunnen worden gebracht’.7 Maar hoeveel tijd is de (sub)faculteit hiervoor gegund? In elk geval wordt, op initiatief van dr. Gerard Dulfer, een groep natuurkundigen gevormd om onderwijsmaterialen te ontwikkelen, in eerste instantie voor het lerarenopleidingsproject in Salatiga.8 De vakdidacticus dr. Pieter Licht doet samen met mij (G. Thijs) een onderzoek, waarbij we elk afzonderlijk onderzoeksdata verzamelen en waarover we vervolgens gezamenlijk publiceren.9 Misschien zijn de vakdidactici in de andere subfaculteiten ook te vinden voor zo’n coöperatief samenspel met de projectbegeleiders? Ze worden in elk geval meer en meer betrokken bij de vragen uit de projectenpraktijk. De verschillende vakdidactici zijn in de jaren tachtig nog niet op facultaire basis georganiseerd; ze werken elk voor een afzonderlijke subfaculteit (biologie, natuurkunde, scheikunde, of wiskunde). Maar begin jaren tachtig gaan zij gezamenlijk de tweede fase van de lerarenopleiding voorbereiden. Bovendien komen ze vanaf 1987 bij elkaar om onder leiding van Licht een gezamenlijk onderzoeksprogramma voor te bereiden Maar dat proces verloopt moeizaam, het programma komt niet van de grond. En ook de verdergaande facultaire bundeling van de vakdidactici lijkt niet te lukken. Daarbij is (ook hier) het probleem, of de samenwerking moet worden opgezet in facultair verband of in centraal verband (samen met de alfa- en gammafaculteiten). Het wordt steeds meer de vraag of de bètafaculteit haar verantwoordelijkheid voor het steeds maar groeiende pakket ‘basic science’-projecten wel kan waarmaken. De werkeenheid bsp heeft weliswaar een formele facultaire status, maar ontvangt geen facultaire middelen; alle leden krijgen hun inzet vergoed via de centrale compensatieregeling voor projectbegeleiding.10 Als in 1986 een ervaren projectverantwoordelijke als dr. Piet Born bij de vu vertrekt (voor een functie bij de zending in Pakistan), is er binnen de subfaculteit Natuurkunde geen staflid als opvolger te vinden. En als er nieuwe projecten komen (in Mozambique, Malawi en Namibië), dan moet uiteindelijk dos de projectverantwoordelijken leveren. Daarnaast neemt deze dienst ook het financiële management van de derdegeldstroom voor het grote bsp-

Kleine luyden in ontwikkeling; Perfect Service; pag 266

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen