Kleine luyden in ontwikkeling - pagina 196

veranderingen in universitair Nederland

het buitenlandbeleid en de universitaire ontwikkelingssamenwerking. De jaren tachtig zijn vooral jaren van bezuinigingen; de leuzen zijn: ‘taakverdeling en concentratie’ en ‘krimp en groei’. Het ‘hoger onderwijs voor velen’ blijft onaangetast en er komen niet meer beperkingen van de instroom voor bepaalde studierichtingen. Maar met de tweefasenstructuur wordt de nominale studieduur wel verkort tot vier jaar (met een maximale inschrijfduur van zes jaar). En de studiefinanciering met een basisbeurs wordt beperkt tot vijf jaar. Het onderzoek uit de eerste geldstroom komt voor een deel te vallen onder de ‘voorwaardelijke financiering’, waarbij aan kwaliteitseisen van inhoud en samenhang moet worden voldaan. En er wordt een nieuw universitair rangenstelsel ingevoerd, waarbij de meerderheid van de wetenschappelijke staf uit universitaire docenten bestaat; het aantal formatieplaatsen voor hoofddocenten en hoogleraren wordt sterk beperkt gehouden. Voor het doorstromen naar de positie van universitair hoofddocent is de kwaliteit van het verrichte onderzoek het belangrijkste criterium, en niet zozeer het onderwijs, laat staan de activiteiten op het gebied van ontwikkelingssamenwerking. Ook komen er promotiemedewerkers nieuwe stijl, de aio’s; daarmee moeten de eeuwige doctorandussen verdwijnen. En er komt een systeem van onafhankelijke ‘peer review’-beoordelingen van de universitaire programma’s, met onderwijs- en onderzoeksvisitaties. In de jaren negentig krijgen kwaliteitsbewaking en professionalisering nog meer aandacht. Daarnaast komt er de Wet Modernisering Universitaire Bestuurshervorming (mub), die wordt ingevoerd in 1997. Daarmee komt een einde aan de ‘democratische universiteit’ met de dubbele structuur van college van bestuur en universiteitsraad. Er komt een sterk college van bestuur aan de top, en de universiteitsraad verdwijnt; er komen machtige decanen, en medebestuur door de faculteitsraad maakt plaats voor medezeggenschap. De vakgroepen worden nu afdelingen en zijn niet langer bestuurseenheden. De betrokkenheid van medewerkers en studenten bij de universiteit wordt kleiner. Studenten hebben alleen nog enige invloed als het hun directe belangen betreft, en niet langer (zoals onder de wub) op het beleid van de universitaire ontwikkelingssamenwerking. In de afgelopen veertig jaar heeft universitair Nederland hard moeten werken aan de verhoging van het rendement van het onderwijs en

Kleine luyden in ontwikkeling; Perfect Service; pag 195

195

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen