Een buitengewone plek voor bijzondere kinderen - pagina 51

ontstaan van het pi in amsterdam

50

optie nemen. Het bestuur reageerde positief op de plannen en haast elke vergadering voerde Waterink het woord om over de voortgang te rapporteren.10 Waterink had echter ook te maken met zijn eigen baas in de vorm van de directeuren van de Vereeniging voor Hooger Onderwijs op Gereformeerden Grondslag. Deze vu-bestuurders moesten hem dispensatie geven om een deel van zijn tijd te besteden aan de nieuwe onderneming. Aangezien de vu al ervaring had met het bestuur van Veldwijk en de Valeriuskliniek, werd tegen het voorstel niet vreemd aangekeken. Integendeel, men juichte dat zelfs toe en eiste contractueel vastgelegd dat de leiding van het instituut zou berusten bij de hoogleraar pedagogiek van de vu. Bovendien waren prominente vu-hoogleraren lid van het bestuur van ’s Heeren Loo; Waterinks promotor Aalders was zelfs voorzitter. Ook het Gereformeerd Schoolverband stemde volmondig in met de nieuwe creatie van Waterink.11 De vu werd een belangrijke medespeler toen bleek dat het blindeninstituut op de Vossiusstraat 56 niet per 1 januari 1931 leeg zou zijn. Waterink diende een verzoek in bij de directeuren van de vu om tijdelijk het grotendeels leegstaande laboratorium van de Valeriuskliniek te mogen gebruiken. ’s Heeren Loo zou dan duizend gulden huur per jaar betalen aan de vu.12 Ideaal was dit onderkomen niet, maar als begin acceptabel. Er konden hooguit 22 kinderen in worden ondergebracht. Zij sliepen in één grote slaapzaal. Er was ook een eenpersoonskamertje voor een kind van wie de ouders wilden dat het kind alleen sliep, waarvoor ze uiteraard extra moesten betalen. Daarnaast was er een ruimte voor handenarbeid en een eetzaal. De school moest het stellen met een door een gordijn af te scheiden vertrek in de eetzaal.13 De verpleegsters woonden intern en hadden een slaapvertrek naast de zaal van de kinderen. Daartussen was een verbindingsdeur, die ‘door middel van een rooster en een ruitje, niets verborgen houdt voor het geoefend oor en het spiedend oog der verpleegsters’.14 Een nadeel was wel dat ook proefdieren van psychiater-neuroloog Van der Horst in het pand waren ondergebracht, ‘die naar hun aard een onaangename geur verspreiden’.15 De instelling was met maximaal 22 kinderen te klein voor een zelfstandige gesubsidieerde school voor buitengewoon onderwijs. Maar Waterink was creatief. Als de kinderen grotendeels uit Groot Emmaus afkomstig zouden zijn, kon dit schooltje een dependance zijn van de

Een buitengewone plek; Perfect Service; pag 50 2e proef

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen