Een buitengewone plek voor bijzondere kinderen - pagina 213

van ambulatorium tot forensische jeugdpsychiatrie

212

zichzelf en de eigen kamer en kleding verzorgen, reizen, telefoneren, op tijd komen en doorzetten als iets tegenzit. In dit model ging het om het zoeken van een balans tussen de eisen die de omgeving stelt en de vaardigheden die de jongeren bezitten. Het doel was jongeren te helpen hun probleemoplossend repertoire uit te breiden. 14 In 1973 begon het Ambulatorium met het opzetten van onderzoek naar de effecten van deze aanpak met als onderzoeksvraag of training in zulke sociale vaardigheden bij jongeren een verbetering bracht in hun psychosociale situatie en vermindering van conflicten, gedragsmoeilijkheden en delicten tot gevolg had. Daarmee ontkende het overigens niet dat er geen persoonlijkheidsstoornis in het spel kon zijn, noch dat andere benaderingen als verklaring van afwijkend gedrag onzin waren. Alleen wilde men daarop in de behandeling niet het accent leggen. Het onderzoek bestond uit het vergelijken van jongeren die met de methode van sociale competentie waren behandeld en jongeren die op andere wijze een behandeling kregen. Beide groepen jongeren hadden ernstige gedragsproblemen en een recent delictverleden van bromfietsdiefstal tot aanranding en doodslag. Het resultaat was overweldigend. Ook in een follow-up na negen maanden bleek dat de ‘trainingsjongeren’ veel minder recidiveerden dan jongeren van de controlegroep. Om jongeren mee te krijgen in de behandeling was er een puntensysteem, waarmee zij voorrechten konden ‘verdienen’. Inzichten van andere benaderingen als bijvoorbeeld die van Carl Rogers, gehechtheidstheorie, psychoanalyse en leertheorie gebruikte men voor de diagnostiek en om jongeren tot inzicht in het eigen handelen te brengen. Verkeerd denken en vooropgezette ideeën bij jongeren proberen hulpverleners die met het model van de sociale competentie werken als het ware ‘uit te dagen’ om deze vervolgens bespreekbaar te maken. 15 In deze eerste jaren was het vooral pionieren waarbij er door ontbrekend onderzoek vele weerstanden te overwinnen waren. ‘Velen fronsten de wenkbrauwen bij de vaardigheidstraining omdat men vreesde dat delinquente jongeren nog gehaaidere boeven zouden worden als men ze vaardiger zou maken.’ 16 Het systeem werd verder uitgebouwd door trainingen van gezinsvoogden van voogdijverenigingen, vervolgens van hele teams van voogdijverenigingen en uiteindelijk uitgeprobeerd in een residentiële rijksinrichting voor jongens eind jaren zeventig. Door steeds te vergelijken met controlegroepen kon men de effecten van de aanpak meten.

Een buitengewone plek; Perfect Service; pag 212 2e proef

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen