Een buitengewone plek voor bijzondere kinderen - pagina 149

herinneringen aan de tijd op het paedologisch instituut

148

groep bood. Aan de leiding bewaart ze goede herinneringen: ‘Leidster Ingrid was een groepsleidster die uitstekend met moeilijke kinderen overweg kon; ze was een warme persoonlijkheid waar ik erg gek op was en waaraan ik veel goede herinneringen bewaar. Zij is later in een gevangenis gaan werken.’ Hetzelfde geldt voor Kees; ‘Hij was heel streng, maar ook heel rechtvaardig en daarom werd zijn strengheid “gepikt”. Hij is later gevangenisdirecteur geworden. Het pi, of in ieder geval “De Ruige Hoek” was kennelijk een goede springplank voor een carrière in het gevangeniswezen. Verder heb ik goede herinneringen aan Ada, bij wie ik wel eens thuis gelogeerd heb en aan Anne, die helaas weinig overwicht had, maar wel heel lief voor ons was. Als laatste vermeld ik Kenneth, een Surinamer die fantastische activiteiten met ons deed. Op een keer ging hij zelfs met ons autoracen in de duinen. Of het nu daardoor kwam, of door andere “onverantwoorde activiteiten”, maar hij werd op een goed moment ontslagen, hetgeen we ons wel erg aantrokken. Ook was er eens een groepsleider die agressief tegen ons werd; ook hij is vertrokken, want uit onmacht agressief worden tegen lastige kinderen – en dat waren we! – is in zo’n instituut als het pi uit den boze. Dan was er ook nog de hl [hoofdleiding], onder andere Maria, waarmee ik het ook goed kon vinden.’ Astrid kwam in de leefgroep De Uitkijk, die met De Ruige Hoek op de bovenste verdieping in de Vondelstraat was gehuisvest. Zij verbleef er maar liefst drie en een half jaar. Ze heeft daardoor veel kinderen zien komen en gaan: ‘Dus hoewel ik best wel vriendjes en vriendinnetjes had (jongens of meisjes, dat maakte toen niet uit), gingen die vriendschappen nooit zo diep; vriendinnetjes konden immers toch zo weer het pi verlaten.’ Toen Astrid op het pi verbleef was er al weer veel veranderd vergeleken met toen Jacqueline er was. Het was inmiddels gewoonte dat kinderen elk weekend naar huis gingen, sommigen zelfs elke avond. Voorheen was het zelfs nog zo dat kinderen de eerste zes weken helemaal geen weekend weg mochten. Astrid mocht echter maar een keer in de veertien dagen naar huis; zij was wat dat betreft een uitzondering in de Vondelstraat: ‘Andere kinderen van de Vondelstraat gingen gewoonlijk elk weekend naar huis en dankzij dat mocht ik de weekenden regelmatig bij een van de groepsleidsters thuis doorbrengen. Dat was voor hen gemakkelijker dan dat ze speciaal voor mij naar de Vondelstraat moesten komen. Soms gingen ze dan met mij naar de bioscoop. Ik heb dat “logeren” buitengewoon gewaardeerd,

Een buitengewone plek; Perfect Service; pag 148 2e proef

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Terug naar resultaten Printen