GeheugenvandeVU cookies

Voor optimale prestaties van de website gebruiken wij cookies. Overeenstemmig met de EU GDPR kunt u kiezen welke cookies u wilt toestaan.

Noodzakelijke en wettelijk toegestane cookies

Noodzakelijke en wettelijk toegestane cookies zijn verplicht om de basisfunctionaliteit van GeheugenvandeVU te kunnen gebruiken.

Optionele cookies

Onderstaande cookies zijn optioneel, maar verbeteren uw ervaring van GeheugenvandeVU.

Bekijk het origineel

Peter Bak__Historische Reeks Deel 14 - pagina 302

Bekijk het origineel

+ Meer informatie

Peter Bak__Historische Reeks Deel 14 - pagina 302

2 minuten leestijd Arcering uitzetten

drie strijdpunten, zes jaar ‘gedonder’

dat het evangeliewoord achter de rode horizon van het neomarxisme verdween en wetenschapsbeoefening tot dienstmaagd van maatschappijkritiek werd gereduceerd. Dit leidde in mei 1970 tot het Waterloo van de commissie-Doelstellingen, tot teleurstelling van voorzitter Brasz die bereid was een eindweegs met de studenten mee op te trekken. Nog meer tweespalt zaaide de eis van Mundus dat in de subfaculteitsraad en de vakgroepen, te formeren vanwege de wet universitaire bestuurshervorming (wub), volgens het radicaal-democratische principe van one man one vote moest worden gestemd. Zelfs Van Zuthem, de linksbuiten van het hooglerarencorps en samen met Brasz pleitbezorger van medebeslissingsrecht, kwam uiteindelijk recht tegenover zijn studenten te staan. Lector politicologie Van Putten, die tijdens de bezetting van het hoofdgebouw in 1972 lid van het Comité Democratisering was, samen met Van Zuthem, trof hetzelfde wrange lot. Zo verslond de studentenrevolte haar eigen hoogleraren. Naast de normatieve fundering van de sociale wetenschappen en de interpretatie van de wub, was er nog een derde conflicthaard: projectonderwijs, groepsgewijze en interactieve colleges waarin onderwijs en onderzoek samen opgingen, aan de hand van een actueel politiek-maatschappelijk thema. Niet dat de staf veel bezwaar tegen projectonderwijs an sich had – integendeel. Niemand had zitten wachten op de massacolleges waartoe de subfaculteit eind jaren zestig, wegens de grote studentenaanwas, meer en meer haar toevlucht moest nemen. Docenten zaten echter evenmin verlegen om werkgroepen waarin linksradicale Mundianen, de leden van de Rode Eenheid Sociologie voorop, het leeronderzoek tot ‘onderdeel van een allesomvattende revolutionaire strijd voor het socialisme’ probeerden te maken. Engagement was oké, propaganda niet, laat staan indoctrinatie.

drie strijdpunten, zes jaar ‘gedonder’ Normatieve wetenschap, projectonderwijs en werken met de wub zorgden zes jaar lang, van 1970 tot 1976, voor ‘gedonder in de sociale’. Conflicten rond benoemingen, nauw samenhangend met eerstgenoemde twee strijdpunten, en bezettingen van faculteitsgebouwen waren niet van de lucht. Maar anders dan elders in universitair Neder-

301

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Bekijk de hele uitgave van dinsdag 1 januari 2013

Historische Reeks | 401 Pagina's

Peter Bak__Historische Reeks Deel 14 - pagina 302

Bekijk de hele uitgave van dinsdag 1 januari 2013

Historische Reeks | 401 Pagina's