Peter Bak__Historische Reeks Deel 14 - pagina 262

de middelmaat te boven

zoek van 80-20 tot 60-40 wordt.’ Deze voorwaarde werd ingewilligd, met de afspraak dat beide partijen hiertoe een forse financiële inspanning zouden doen en de resultaten over vijf of zes jaar grondig zouden worden geëvalueerd. Het college van bestuur stelde, in het kader van het ‘toptalentprogramma’, extra onderzoeksgelden beschikbaar; de faculteit ging haar algemene reserve aanspreken. Die was eind 2001 aanzienlijk: 8,5 miljoen gulden, op een begroting van 21,6 miljoen voor 2002. Niet dat de faculteit een uitgekiend financieel beleid voerde; de algemene reserve was grotendeels te wijten aan het grote aantal vacatures dat de faculteit kende, meer dan dertig.19 Klandermans legde de lat hoog. ‘Toponderzoek’ was zijn doel, zo zette hij in het voorjaar van 2002 in een notitie uiteen, internationaal-vergelijkend onderzoek dat de faculteit ‘tot een van de betere in Europa’ moest maken. De notitie had zijn oorsprong in een rapport van een commissie van externe hoogleraren die in oktober 2001, op verzoek van Klandermans, het faculteitsprofiel tegen het licht had gehouden. Als grootste deficit (het rapport vermeldde het tot vier keer toe) wees het internationaal samengestelde gezelschap op de vigerende hokjesgeest. Die verdroeg zich slecht met het hoogstaande, internationaal-comparatieve onderzoek dat de nieuwe decaan voorstond. ‘Measures should be taken,’ luidde daarom een van de commissieaanbevelingen, ‘to encourage people to think beyond the configurations within their own groups in a parochial way.’20 De impuls hiertoe zocht Klandermans vooral buiten de faculteit. De decaan stond een gideonsbende van te benoemen bijzondere, bezoekende en strategische hoogleraren voor ogen: een excellente en gezaghebbende voorhoede die de faculteit de weg naar de Europese wetenschappelijke top zou wijzen. Nieuw of uniek was dit niet. Er was een transfermarkt in prominente professoren ontstaan, vaak even charismatisch als mediageniek: vedettes die, evenals hun voetballende tegenvoeters, publiek (studenten) moesten trekken en hun ploeg (faculteit) naar hoger plan dienden te tillen. En het mocht wat kosten ook.21

261

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen