Peter Bak__Historische Reeks Deel 14 - pagina 56

sociologie van ‘groepen onder druk’

van oorlog was geweest en als curator eveneens een nevenfunctie aan de vu had, moest niets van inspraak en medezeggenschap van arbeiders hebben. Gezag was gezag.10 Dit was ook de strekking van de maatregel die Meynen in maart 1966, als werkgever, aan Van Zuthem kenbaar maakte. Hij verbood hem zich buiten de collegezaal te uiten over aangelegenheden die de aku raakten, zowel in woord als geschrift. Van Zuthem legde het dictum eerst aan leermeester De Gaay Fortman voor, die klare taal sprak: ‘Onacceptabel!’ Zo luidde tevens het oordeel van het subfaculteitsbestuur waarvan decaan Kuiper, samen met president-curator Donner, diverse gesprekken met Meynen voerde die uiteindelijk tot een ‘compromis’ bereid was. Van Zuthem mocht blijven publiceren over controversiële zaken, mits hij zich beperkte tot wetenschappelijke bladen en zich uitsluitend van ‘vaktermen’ bediende. Verbale uitingen waren Van Zuthem alleen in besloten gezelschappen toegestaan, en voorts moest hij alle contacten met het cnv verbreken. Weer weigerden Van Zuthem en het subfaculteitsbestuur te buigen. De dubbelfunctie werd onhoudbaar. Het bestuur besloot Van Zuthem daarom voor een gewoon hoogleraarschap voor te dragen zodat hij zijn dienstverband met de aku kon beëindigen. Hiertoe bood de begroting van 1966 noch die van 1967 echter ruimte. Als tussenoplossing werd Van Zuthems bestaande leeropdracht zodanig uitgebreid dat de hem toegeschoven colleges het verlies van zijn aku-inkomsten goeddeels compenseerden. Van Zuthems ordinariaat zou ten slotte in 1968 worden gerealiseerd.11 Niet minder weerbarstig was de praktijk van de arbeidersmedezeggenschap. Dit bleek hetzelfde jaar uit de studie Verantwoordelijkheid in het werk, een verslag van een experiment in zes Nederlandse bedrijven dat Van Zuthems medewerker Joop Ramondt publiceerde. Onwil, onzekerheid en desinteresse, zowel van leidinggevenden als arbeiders, had de proefneming met werkoverleggen en stuurgroepen in vier van de zes bedrijven doen mislukken. In de overige twee bedrijven had het experiment een jaar of langer standgehouden, zonder substantieel positief effect op het vertrouwen van de arbeiders in de bedrijfsleiding. Ook de ervaringen die Ramondt in Joegoslavië opdeed, samen met Marius Broekmeyer, namens het Oost-Europa-instituut van de Gemeente Universiteit, stemden niet positief. Het duo deed in 1968 onderzoek in een papierfabriek in het Bosnische Maglaj waar, wanneer puntje bij paaltje kwam, de arbeidersraad en de vier besturende arbei-

55

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen