Peter Bak__Historische Reeks Deel 14 - pagina 126

de waarheid aan de vu

gestamp en gefluit van de studenten op de tribune. Mundus staakte haar activiteiten in raden en commissies, maar stak de hand ondertussen in eigen boezem. Etaleerde de machtsgreep en de snelheid waarmee het ‘60-40-reglement’ door de beide gremia kon worden geloodst, niet de geringe slagkracht van de studentenbeweging? Ze had zich vastgebeten in het raadswerk en was doodgelopen in ‘parlementair gebabbel en gekonkel’. Bovendien was, zo moest Mundusbulletin in oktober 1974 vaststellen, van een goed en breed georganiseerde beweging nog altijd geen sprake. Wat had het ‘vakbondsconcept’ eigenlijk opgeleverd?57 Weinig, zo moesten de Mundianen drie maanden later op een seminar in Santpoort concluderen. Men vergaderde zich uit de naad, schreef de vingers blauw aan discussiestukken en kopij voor Mundusbulletin. De achterban verroerde echter geen vin. De grote sprong voorwaarts naar de studentenmassa was mislukt. ‘Zo konden de hoogleraren die actief aan de coup hadden meegedaan collegegeven zonder dat iemand daar vragen over stelde,’ stelde bestuurslid Klaas van Urk mismoedig vast. De subfaculteitsraad was aan de kant geschoven, maar evengoed werd in de pauze van colleges over koetjes en kalfjes gepraat, alsof er niets was gebeurd.58

de waarheid aan de vu Hoe groot de teleurstelling en frustratie ook was, toch had Mundus inmiddels besloten naar de subfacultaire vergadertafel terug te keren. Op 9 januari 1975, een dag voor het Santpoortse seminar, werd de nieuwe subfaculteitsraad geïnstalleerd waarin de studenten – onder protest – zitting namen. De nieuwe decaan, Van Putten, verwelkomde ze hartelijk en sprak de hoop uit dat het verleden de toekomst niet al te zeer in de schaduw zou stellen. De zoektocht van Van Puttens eigen subfaculteit politicologie naar een lector internationale betrekkingen zorgde echter voor nieuwe conflictstof. Drie jaar eerder, in 1972, had Kuypers aangegeven dat het vak hem, naast zijn leeropdracht in de politicologie, te zwaar belastte. In Joris Voorhoeve, ontwikkelingseconoom en politicoloog, dacht men in het voorjaar van 1973 een capabele lector te hebben gevonden. Voorhoeve doceerde aan de Johns Hop­ kins University in Baltimore en was bijna gepromoveerd. Ten bewij-

125

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen