Negende Jaarverslag van de Vereeniging voor Hooger Onderwijs op Gereformeerden Grondslag - pagina 33

XXXI

Tonen als deze: „Christus had vele tegensprekers en tegenstanders; en gij, wilt gij alleen weldoeners en vrienden hebben?" of: ,Wilt gij met Mij heersehen (zegt de Heere), draag Mij het kruis achterna; want alleen de dienaars des kruises vinden den weg der gelukzaligheid en des waarachtigen lichts. Heere Jezus! dewijl uw weg zoo eng en veracht bij de wereld is, geef mij, met verachting der wereld IJ te volgen." I n d e r d a a d . . . . , Zwolle is geen onbekende stad voor de onzen, en de ImUatio (al wordt soms beweerd dat zij niet van Thomas is) dankbaar ontvangen uit de goede hand van IJsels stedemaagd. En ook, Zwolle heeft een nieuwen indruk gegraveerd in de harten der mannen en vrouwen — ook der ongeleerde (en van hen niet 't minst) die dasr de belangen der geliefde hoogeschool zijn komen hooren bespreken, en die opgekomen zijn om God den Heere te danken voor wat Hij in het afgeloopen jaar heeft gedaan, en om saam te bidden of Hij weer medetrekke in het nieuwe. Er werd verlangd naar het avonduur. Een goede duizend menschen waren saamgekomen in het gastvrij kerkgebouw om den bidstond bij te wonen, en vooraf door den bezielden mond van Dr. Geesink, tot gebed te worden opgewekt en voorbereid, zoo 't Gode mocht behagen. En Dr. Geesink kwam, en stelde zich in het midden van de vrienden en vriendinnen en sprak tot hen, wat wij hier in enkele, breede trekken weergeven. Na het zingen van Ps. 118: 7 en 8 en het lezen van Spr. 8 : 22—36, wijst spr. in een inleidend woord op den tegenstand, dien de stichting nog steeds ondervindt en ook merkbaar is in het weigeren van een kerkgebouw om voor haar te bidden; brengt hij dank aan de Christelijke Gereformeerde gemeente van Zwolle voor de heusche gastvrijheid, waarmee zij haar bedehuis afstond, en zegt de oorzaak van haat en tegenstand te moeten zoeken in den grondslag onzer Vrije Universiteit. Tot toetsing van dezen grondslag roept hij naar Gods getuigenis en wat ons daar in 1 Cor. 1: 18—25 te lezen wordt gegeven. Yerband en verdere opening dezer tekstverzen laat hij ditmaal rusten, maar dringt op den voorgrond de tegenstelling van menschelijJee wijsheid en Goddelijke dwaasheid. In deze tegenstelling ligt heilige ironie, aangrijpend als die andere, waarvan Psalm 2 zingt en waarvan spreker de eerste twee verzen op de lippen van zijn hoorders legt. Alsnu gaat spr., na het begrip „wijsheid" te hebben ontleed, ontwikkelen, hoe de tegenstelling van Paulus niet de menschelijke wijsheid in het algemeen, maar slechts een zekeren vorm van een bepaalde verhouding geldt, en wel de menschelijke wijsheid, die als product van de bedorven rede, met verachting van het Woord van het kruis, het geheel der dingen poogt en zegt te verstaan. De wijsheid der wereld, die deze kennis wil verwezenlijken in het leven. Daarop schetst spr. deze wijöfleid eerst op het gebied van het Grieksche en dan op dat van het moderne denken, en toont aan, hoe zij telkens weer door God tot dwaasheid gemaakt is. Tusschon de menschelijke wijsheid en de Universiteiten wordt nu het verband aangewezen in de historische

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Terug naar resultaten Printen