Achttiende Jaarverslag van de Vereeniging voor Hooger Onderwijs op Gereformeerde Grondslag - pagina 28

xxvni worden gehouden door het gebed. Vandaar de uitnemende gewoonte •om voor elke Jaarvergadering een bidstond te houden. Tot dat gebed drong ditmaal in het bijzonder de herinnering aan de droeve verliezen, gedurende het afgeloopen jaar geleden. Onze gelederen waren alweder gedund. En de macht onzey vijanden was, dank zij de jongste politieke worsteling, nog meer geklommen. Een toestand, die het best kon vergeleken worden met dien van Juda in Hiskia's dagen, toen Sanherib's machtig leger voor Jerusalem's poorte stond, en van Gods volk niet meer dan een „overblijfsel" was gelaten. Uit de boodschap, toen door Hiskia naar Jesaja gezonden. I l Kon. 19 : 4 b. Hef een gebed op voor het overblijfsel, dat gevonden wordt, ontleende spreker de toeleiding tot het gebed. Het moest ditmaal een gebed zijn voor het overblijfsel en tot dat gebed moest ons dringen de' kleinheid van ons getal, de macht onzer tegenstanders, de roeping ons opgelegd, en de eere van Gods naam. De kleinheid in getal. Spreker sloeg een blik op de historie onzer School en herinnerde er aan, hoe velen, die de gedachte aan een •Christelijke Universiteit toejuichten, in felle tegenstanders waren verkeerd, toen het bleek, dat men een Hoogesehool wilde op Gereformeerden grondslag. En hoe zelfs van degenen die aanvankelijk met dit Gereformeerd karakter onzer school dweepten, velen wederom ten gevolge van den kerkelijken strijd zich hadden teruggetrokken. Ja, en dat was wel het droefste feit, dat in den korten tijd van haar bestaan niet alleen twee hoogleeraren door den dood haar waren ontnomen, maar ook vier haar om des beginsels wil hadden verlaten. Wel terecht kon dus van een „overblijfsel" worden gesproken. En toch lag in dezen loop der zaken niets vreemds. God de Heere houdt met zijn volk meest dezen weg, dat Hij zijn zaak alleen door „het overblijfsel" volbrengt. Van de tienduizenden van Gideon mochten slechts driehonderd ten strijde tegen dé Midianieten optrekken. Uit de ballingschap van Babel zou slechts het „tiende deel" weêrkeeren en ook dat zou nog afgeweid worden. Van de talrijke discipelen, die Christus eerst volgden^ bleef slechts een twaalftal over na de rede in Kapernaum's synagoge. Was het dan wonder, dat nu de „wacht bij het beginsel" ook aan onze Hoogesehool betrokken was, ons zoo menige broeder, ons om Christus' wille lief, verliet ? Ons trooste daarbij de schoone profetie aan Jesaja geschonken, dat, als van den haageik loof en tak worden afgekapt, ja zelfs de stam voor de slagen van de bijl bezwijkt, het overblijfsel, de wortel, leven blijft, en straks, als de lente komt, uit den afgehouwen tronk weer een rijsken opschiet. Zoo gelde ook van onze Hoogesehool; dat het overblijfsel leeft en daarom, trots wets- en woord-verkrachting, de toekomst heeft des geloofs. De macht onzer tegenstanders. Onze school is een schola militans, een strijdende school. Ze vraagt geen bescheiden pleksken op het erf der wetenschap voor rustige ontwikkeling, maar staat daar als een levendig protest tegen de ongeloovige Lands-hoogescholen. Ze

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen