Twintigste Jaarverslag van de Vereeniging voor Hooger Onderwijs op Gereformeerde Grondslag - pagina 36

XXXIT

Deze wenken zullen door het Bestuur in overweging worden genomen. Thans komt aan de orde punt 7 van de agenda, namelijk de behandeling door Prof. Dr. F . L. Rutgers van de vraag :

»

Moet art. 2 van de Statuten der Vereeniging voor Hooger Onderwijs op Gereformeerden Grondslag gewijzigd worden, om het Gereformeerd karakter van de Vrije Universiteit zoo goed mogelijk te waarborgen ?

Prof. Eutgers, het woord ontvangende, doet opmerken dat de boven neergeschreven vraag drie dingen onderstelt, die hij niet uitvoerig omschrijven, slechts kortelijk noemen wil. In de eerste plaats wordt ondersteld, dat de Vrije Universiteit een Gereformeerd karakter draagt en dat behouden moet. Een Universiteit kan zeer wel een ander karakter hebben. Bij de stichting der Vrije Universiteit werd zelfs ernstig de vraag overwogen of het wel goed was het Gereformeerde zoo op den voorgrond te dringen. Men dacht over iets als „Algemeen Christelijk"; men opperde bet denkbeeld van „Protestantsch"; gaf in overweging bij „Gereformeerd" iets bij te doen; sprak over „Ethisch", „Hervormd confessioneel"; doch dat al werd met volle bewustheid en opzettelijk ter zijde gesteld; de Vrije Universiteit ontving de karakteristiek: Gereformeerd. Ia de tweede plaats wordt in de vraag verondersteld dat het Gereformeerd karakter der Vrije Universiteit in de Statuten moet zijn gewaarborgd en geformuleerd. „Het „Gereformeerd" mag niet slechts een uithangteeken zijn, neen de zaak is volle ernst. En nu kunnen en moeten de waarborgen zeker ook wel elders worden neergelegd dan in de Statuten; maar het was en blijft de bedoeling, ze allereerst daarin op te nemen. In de derde plaats wordt ondersteld dat de waarborgen voor het Gereformeerd karakter in de Statuten nooit volstrekt, maar altijd betrekkelijk zijn. Er wordt gesproken van ^zoo goed mogelijk". Volstrekte waarborgen kunnen menschen niet geven, dat kan alleen God de Heere; zijn raad zal bestaan. Daaruit volgt nu zeker niet, dat we dan maar van alle waarborgen hebben af te zien; dat behoeft niet, en dat mag zelfs niet; naar den wil des Heeren hébben we te zorgen dat onze waarborgen zoo goed mogelijk zijn. Maar voor zooveel zij in formules worden uitgedrukt, kunnen menschelijke woorden nooit geheel adaequaat zijn aan de zaak, die men wil omschrijven. Altijd hebben wij te tobben met onze menschelijke beperktheid, wij kennen ten deele, profeteeren ten deele, en spreken en formuleeren ook gebrekkig. Daarmee houdt de gestelde vraag rekening. Zien we nu eens naar Art. 2. Het luidt aldus:

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen