Twee-en-twintigste Jaarverslag van de Vereeniging voor Hooger Onderwijs op Gereformeerde Grondslag - pagina 64

aan een openbare,' maar niet aan een Vrije Universiteit promoveerden, alleen omdat men aan deze laatste óók de colleges volgde. De Voorzitter is van oordeel, dat Prof. Fabius niet geheel in de orde is. Prof. Fabius herneemt, dat men bij biet doen van voordrachten tot bestuursleden den eisch moet stellen, dat daaronder niet zijn mannen, wier zonen studeeren aan een openbare Universiteit. Prof Dr. A. Kuyper meent, dat de opmerking van zijn geachten ambtgenoot van het uiterste gewicht is. Wie een beginsel bepleit, moet dit in al zijn levensuitingen en handelingen door het voorbeeld prediken. En zoo onze mannen onze Universiteit voorbijgaan en voor hun zonen eene kiezen, waartegenover wij zijn opgetreden, is dat zekerlijk een bedenkelijke inconsequentie. Te bedenkelijker, omdat men dan niet te doen heeft met kleine luiden, maar met mannen van naam en positie, wier voorbeeld zooveel invloed heeft. Doch spreker meent, dat het vraagstuk misschien op gelukkiger wijze aan de orde kon worden gesteld, óf als afzonderlijk voorstel, óf wanneer op de voordracht geen andere namen stonden dan van broeders, die hun zonen tot ons zenden. In een broederlijk samenzijn als dit dient zoo mogelijk al wat p:gnlijk is vermeden. Spreker zelf heeft ook zonen, en één van dezen promoveerde niet aan de Vrije Universiteit. Dat hij promoveerde in een faculteit, die niet aan de. Vrije Universiteit bestond, doet niets ter zake, want voor spreker stond de zaak zóó: liever niet studeeren dan de Vrije Universiteit voorbijgaan. Doch hierbij dient in het oog gehouden, dat men zijn kinderen-niet mag maken tot marionetten ; zij hebben ten deele ook hun eigen verantwoordelijkheid te dragen. Omstandigheden, van onzen wil onafhanke • lijk, kunnen toch veroorzaken, dat cle bede van ons hart onverhoord blijft. Dit onderwerp — zoo stelt spreker voor — worde later afzonderlijk op de agenda voor de jaarvergadering gebracht. Dan kan tevens onder de oogen worden gezien de vraag, wat de Universiteit zelve doen kan om haar faculteiten zoo aantrekkelijk te maken, dat de studenten zelven begeeren er onderwijs te ontvangen. Onze faculteiten moeten uitgroeien, onze Universiteit toenemen in kracht. Prof. Fabius meent het onderwerp geheel objectief te hebben ingeleid; hij was vrij van alle persoonlijkheid. De heer G. H. A. Grosheide merkt op, dat men nu toch aan personen denkt, en wenscht, dat namen genoemd worden, indien die te noemen zijn. De Voorzitter meent deze discussie niet te kunnen toelaten; het voorstel van Prof. Kuyper om deze zaak later te behandelen, is een motie van orde, en deze heeft de prioriteit. De heer Grosheide verzekert, dat hij juist tegen die motie is. Prof. Fabius zegt, dat hij niet heeft bedoeld een der directeuren pijn aan te doen; zij allen gaan in dezen vrij uit; waarop de heer Grosheide constateert, dat de heeren Wentink en De VVaal Malefijt in dezen dus geen verwijt kan treffen. De motie van Dr. Kuyper wordt nu aangenomen. Een commissie voor de stemopneming wordt nu benoemd; en inmid-

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen