Acht-en-dertigste Jaarverslag van de Vereeniging voor Hooger Onderwijs op Gereformeerde Grondslag - pagina 16

XX

En ook wg,t onze Universiteit betreft, wier Moeder en Voedstervrouwe onze Vereeniging nu reeds 38 jaren mocht wezen, mogen wij in dit verslag een danktoon aan den Heere doen hooren voor Zijne goedertierenheden, haar bewezen. Het aantal der studenten, die onze Universiteit verlieten om als mannen der wetenschap ons volk te dienen, is ook dit jaar door een nieuw geslacht in niet onverblijdend getal, vervangen. Toch mag hier niet verzwegen, dat het voor den Nederlandschen stam, de Gereformeerde wetenschap en de Universiteit zelve zoo heuglijk verschijnsel van vóór den oorlog, het zoeken onzer Universiteit door jonge mannen uit Zuid-Afrika en Noord-Amerika, ook dit oorlogsjaar zich niet voordeed. Daarentegen is er dankensstof, omdat de zware druk der mobilisatie, waaronder sedert nu drie jaren de Nederlandsche studeerende jongelingschap verkeert, wat onze studenten betreft, in zoover werd verzacht, dat de studieverloven en studielust, die met de van militairen dienst vrije uren deden woekeren, niet slechts een voor altijd opgeven van de academische studiën voorkwam, maar zelfs de vrees van niet, of niet met gunstig gevolg, academische examens te kunnen doen, hebben beschaamd. Evenwel, de toekomstige schrijver van de historie onzer Vereeniging en haar Universiteit, die dit ons jaarverslag van 1917 als een zijner bronnen gebruikt, zal daarin ook een bladzijde vinden, waarop van smart en rouwe vermeld staat. Van smart en rouwe over het sterven van onzen oud-hoogleeraar Dr. F. L. Rutgers op 19 Maart 1917. Met hem ontviel ons de man, aan wien wij, naast onzen anderen emeritus-hoogleeraar, Dr. A. Kuyper, zoo dankbare herinnering hebben aan al wat zij gedurende en ook nog na de waarneming .van hun professoraat voor onze Vereeniging en Universiteit geweest zijn en gedaan hebben. Van smart en rouwe ook over het sterven van onzen hoogleeraar Dr. J. Woltjer, den man, zoo noode gemist en zoo bezwaarlijk te vervangen. Een langdurig lichaamslijden, waarvan geen herstel viel te bespeuren, deed vreezen, dat dit voor ons zoo veelbeteekenend aardsche leven zou worden afgesneden, tot eindelijk de slag viel en de op velerlei gebied, niet het minst op dat onzer Universiteit, stoere werker de ruste inging, die daar is voor het volk van God. En nadat wij op den 7den van Julimaand van dit jaar bij zijn versch gedolven graf hadden gestaan, moest reeds op den dag van Augustus het graf worden geopend voor Mevr. T. H.

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Terug naar resultaten Printen