Jaarboek 1926 - pagina 22

HP

.

^0

gemakkelijk was, heeft hij zoo üntzaglijk veel tot 'hun vorming bijgedragen. Zelf man van de praktijk wist hij ze uit de wetenschappelijke sferen te doen afdalen naar het praktische leven, dat ze nu nog niet kenden, maar waartoe ze straks zouden ingaan, en waarvoor de - -Universiteit hun de onmisbare wetenschappelijke toerusting schonk. Maar ook de Hoogleeraren achtten hem hoog. Hij wist hoe hij ieder van hen benaderen moest. Zonder de bescheidenheid uit het oog te verliezen kwam hij bij hen voor zijn meening uit. En zeker hebben ook zij van zijn scherpen en juisten kijk mieer dan eens partij getrokken. Toch was Van Oversteeg niet „amanuensis aan de Universiteit". Als iemand dat zoo zeide rectificeerde hij: Pardon, ik ben amanuensis van de Vereenigng voor Hooger Onderwijs, waarvan de Vrije Universiteit uitgaat! Dit was meer dan de rectificatie van een formeele onjuistheid: hij gaf daarmee blijk, dat — hoe ruim hij ook zijn taak opvatte — hij toch nooit voorbijzag, dat hij in dienst was van Directeuren der Vereeniging. En dezelfde man, die de wetenschappelijke werken der Hoogleeraren las, en die de noodzakelijk'heid en de beteekenis van de Universiteit op 'Gereformeerden grondslag zoo uitnemend wist te bepleiten, deed het adniinistratieve werk met de .grootste nauwgezetheid en toewijding. Want ihij was. veel te nudhtey en praktisch om in hooger sferen te gaan zweven. Daar was hij' bang voor. Hij bleef maar liefst jbij den grond. Dat maakte hem tot zulk een bijna onmisbaar man. Reeds in 1886 schreven Directeuren in het 6e Jaarverslag: „Op onzen amanuensis eindelijk komt 'het grootste deel van de zich steeds uitlbreidende werkzaamheden, zoowel voor de Vereeniging als ten dienste der Universiteit neder." En zoo is .het altijd doorgegaan in steeds klimmende lijn. Wat zag het wefk, dat uit zijn handen kwam, er altijd onberispelijk uit. Geen brief van hem deedt 'ge .open, 'of ge 'werdt altijd weer getroffen door het loopende egale schrift, dat den ijverigen en toc'h nooit gehaasten werker verried. _ Alles ging door zijn handen. Voor Directeuren was zulk een amanuensis, aan' wien zij de zaken met vol vertrouwen in handen konden geven, van onschatbare waarde bij hun gewichtigen .'arbeid. Niet alleen, dat hij 'hun besluiten imet nauwgezetheid uitvoerde, maar hij hielp 'ze ook voorbereiden. Wat 'hem voorkwam in het belang van de .goede zaak te zijn, bracht 'hij onder hun aandacht. En altijd weer zon hij op nieuwe wegen en middelen voor de propaganda, wanneer hij bemerkte dat het met de oude niet meer ging. Daarbij kende 'hij „de kaart van het land" tot in bijzonderheden, en waar hij het noodig vond ging hij op verkenning uit. Hij hield toezicht op allen die in de organisatie onzer Vereeniging werkzaam waren. Met bijna, allen was hij persoonlijk bekend. Tragen wist hij op vriendelijke wijze aan te sporen. Waar een enkele maal onze belangen soms in gevaar kwamen, wendde

\

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen